Według badań nt. działalności diecezjalnych rad duszpasterskich, większość ich członków – 53,3 proc. – stanowią kapłani, świeckich jest natomiast 39,6 proc. Wyniki badań przedstawiono 22 września podczas I Krajowego Kongresu Diecezjalnych Rad Duszpasterskich w Licheniu.
W spotkaniu biorą udział przedstawiciele diecezjalnych rad duszpasterskich z całego kraju. Przyjechali także biskupi – przewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa KEP abp Stanisław Gądecki, abp-senior Damian Zimoń z Katowic, bp Adam Lepa z Łodzi, z wykładem wystąpią także bp Józef Kupny oraz biskup Grzegorz Ryś z Krakowa, który mówić ma o nowej ewangelizacji.
Abp Gądecki przypomniał, że diecezjalne rady duszpasterskie, jako głos doradczy, nie zastępują władzy biskupiej. Powinny się także wypowiadać tylko na temat spraw swojej diecezji, a nie Kościoła powszechnego. Członkami rad, które w większości powinny składać się ze świeckich, a dopiero potem z kapłanów i osób zakonnych, mogą być osoby wierzące, znane z dobrych obyczajów i roztropne. Nie mogą w radzie duszpasterskiej zasiadać osoby niewierzące czy będące poza Kościołem katolickim.
Arcybiskup zaznaczył, że celem Kongresu jest to, by przyjrzenie się działalności diecezjalnych rad duszpasterskich oraz dyskusja nad tym, jak powinny one wyglądać i co zrobić, by funkcjonowały lepiej. – Badania wykonane 50 lat po Soborze Watykańskim II nie wyglądają najlepiej. Nie jest źle, ale nie jest najlepiej – powiedział abp Gądecki.
Badania diecezjalnych rad duszpasterskich w Polsce przeprowadzono w pierwszej połowie br. przez socjologów Sekcji Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W Licheniu wyniki przedstawili ks. dr Tomasz Wielebski oraz mgr Mateusz Tutak. Badania przebiegały w dwóch etapach. Najpierw poddano analizie statuty, kopie protokołów z ostatnich dwóch lat i listy członków rad, które badacze otrzymali z poszczególnych kurii diecezjalnych. Odpowiedzi przysłało 31 z 41 diecezji.
Z analizy treści dokumentów rad wynika, że w wielu diecezjach gremia te jeszcze nie funkcjonują, bądź ich forma nie jest zgodna z wytycznymi Magisterium (pod tym kątem badano statuty rad). Największą grupę stanowią diecezje, w których owa zgodność jest na poziomie średnim - jest ich nieco ponad 1/3 z przebadanych. Wśród celów, na które wskazuje Magisterium (czyli badanie i rozważanie wszystkiego, co odnosi się do działalności pasterskiej oraz wyciąganie z tego praktycznych wniosków), statuty diecezjalnych rad najczęściej podejmują poszukiwanie rozwiązań duszpasterskich, jednocześnie nie zakładając, by zgłaszane propozycje były poprzedzone odpowiednią ekspercką analizą.
Treść protokołów rad była analizowana przede wszystkim pod kątem wypełniania zadań, które Magisterium stawia wobec nich. Chodzi m.in. o plan duszpasterski, diecezjalne inicjatywy misyjne, katechetyczne i apostolskie, odpowiednie środki służące pogłębianiu formacji doktrynalnej i życia sakramentalnego wiernych, sposoby ułatwiania pracy duszpasterskiej duchownym czy uwrażliwianie opinii społecznej na problemy Kościoła.