Andrzej Macura

|

GN 29/2023 Otwarte

Mt 12, 38-42

Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza.

Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je, ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili; a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon».

Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku.           
Mt 12,39

Chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie – mówią do Jezusa uczeni w Piśmie i faryzeusze. No tak, nie chodzili za Nim, więc nie byli świadkami żadnego z tych, których Jezus wcześniej dokonał, a wieści na ten temat mogli wziąć za wymysły zabobonnych i egzaltowanych prostaczków. Tylko czemu „pokaż nam”? Czy prawdziwość pogłosek nie lepiej było sprawdzić, towarzysząc tłumowi, który chodził za Jezusem? „Pokaż nam” jest wygodne i dziś. Zwalnia z myślenia i szukania, a cały ciężar argumentowania zrzuca na adwersarza. Tyle że niezależnie od tego, czy Jezus faktycznie jest tym, za kogo się podaje, jawi się jako chełpliwe, zarozumiałe i pyszne.