O. Adam Żak SJ dla „Gościa Niedzielnego”: Słuchanie osób skrzywdzonych zmienia mentalność w Kościele

Magdalena Dobrzyniak: Od czasu formalnego powołania Centrum Ochrony Dziecka minęło 10 lat. W ciągu tej dekady powstała sieć delegatów diecezjalnych i zakonnych, kuratorów, duszpasterzy, a także inicjatywy świeckich wspierające skrzywdzonych, jest Fundacja Świętego Józefa, cały system prewencji. Ogromne dzieło powstałe w czasie… no właśnie: krótkim czy długim?

o. Adam Żak SJ: Niedługim, ale zarazem za długim.

To znaczy?

Kościół amerykański potrzebował około 20 lat, by się zabrać za naprawianie zaniedbań związanych z wykorzystywaniem seksualnym osób małoletnich. W dodatku wciąż nie do końca się z tym uporał, bo kwestia odpowiedzialności przełożonych długo pozostawała tam nieuporządkowana. Tamtejszy Kościół po fali ujawnień w 2002 r. wzorcowo zabrał się za prewencję, podjął poważnie całą problematykę związaną z karaniem i resocjalizacją sprawców, zmagał się z zadośćuczynieniem za krzywdy wyrządzone osobom małoletnim, ale aż do 2019 roku nie podjął istotnego elementu diagnozy kryzysu, przedstawionej kardynałom amerykańskim przez Jana Pawła II w kwietniu 2002 r., czyli zaniedbań biskupów i wyższych przełożonych zakonnych. Papież wyraźnie podkreślił fakt, że „wielu zostało zranionych tym, jak działali przełożeni kościelni”. Owszem, kardynałowie po spotkaniu z nim wypowiedzieli dużo obietnic. Jak się z nich wywiązali? Pewna amerykańska reporterka podczas watykańskiego szczytu w 2019 roku na konferencji prasowej zapytała kardynałów O’Malleya z Bostonu i Cupicha z Chicago: „Ale co się stanie, jeśli za kilkanaście lat się okaże, iż wasze dzisiejsze deklaracje są podobne do zapewnień McCarricka, za którymi nie poszły konkretne ruchy związane z naprawą zaniedbań i sposobem zarządzenia kryzysem?”.