Tureckie kazanie

Meczety są naszymi koszarami. Minarety są naszymi bagnetami. Kopuły są naszymi hełmami. Wierni są naszymi żołnierzami. Nikt nie zdoła uciszyć wołania na modlitwę. Położymy kres rasizmowi w Turcji. Nigdy nas nie zdławią. Nawet gdy otworzą się niebiosa i ziemia, nawet gdy zaleją nas wody i wulkany, nigdy nie zawrócimy z naszej drogi. Moim oparciem jest islam. Gdybym nie mógł o nim mówić, po cóż miałbym żyć. – To fragment poematu tureckiego pisarza, który dzisiejszy premier Turcji Recep Tayyip Erdogan zacytował publicznie w 1997 r., jeszcze jako burmistrz Stambułu. W tamtym czasie był to prawdziwy skandal – burmistrz został oskarżony o podżeganie do wojny religijnej. Usunięto go ze stanowiska i skazano na kilka miesięcy więzienia.

To, co jeszcze niedawno było traktowane jako „wybryk radykała”, dziś jest obowiązującym programem działania państwa. Partia Sprawiedliwości i Rozwoju Recepa Tay- yipa Erdogana sprawuje władzę od 2002 roku. I nie zanosi się na szybkie jej oddanie. „Nawet w snach nie sięgacie do miejsc, do których rozciągnie się nasza władza”, oświadczył turecki premier w płomiennym przemówieniu dwa lata temu. Dziś przedwyborcze sondaże, które dają mu ponad 50-procentowe poparcie, utwierdzają go w tej pewności. Z niezrozumiałych do końca powodów nazywany początkowo na Zachodzie „umiarkowanym islamistą”, w rzeczywistości Erdogan, wykazujący często cechy rasowego kaznodziei, realizuje plan, który ma przywrócić potęgę Turcji pod silnym wpływem islamu. To prawdziwa rewolucja w kraju, w którym przez kilkadziesiąt lat spychano religię do kruchty.