Najnowsze [Wydania]
-
GN 49/2025 Dokument:(9515780,Szlachetne ryby i morskie potwory)
-
Gość Extra 4/2025 (14) Dokument:(9516809,Biblijna szkoła codzienności. Edytorial nowego wydania „Gościa Extra”)
-
GN 48/2025 Dokument:(9507866,Metoda na życie)
-
Historia Kościoła (12) 06/2025 Dokument:(9471760,Sobór sprawił, że ludzie znowu zaczęli mieć pytania do Kościoła. Edytorial nowego wydania)
-
GN 47/2025 Dokument:(9498737,Mój król i moje królestwo)
Znaleziono 211 wyników
Prymas i kobiety
Części duchownych zdarza się traktować kobiety, świeckie czy tym bardziej zakonnice, w sposób na który nigdy nie pozwoliliby sobie wobec mężczyzn. Prymas Wyszyński traktował kobiety z szacunkiem, bez męskiej wyższości. Bez pewnej pobłażliwości, czasem ironii, jakiejś próby deprecjacji osoby, wynikającej tylko z faktu, że jest kobietą - mówi Ewa K. Czaczkowska.
75 lat temu polscy biskupi poświęcili Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi
Powszechnie wiadomo, że św. Jan Paweł II i kard. Wyszyński byli kapłanami bardzo oddanymi Maryi. Tę maryjność wynieśli z domów rodzinnych i żywego kultu maryjnego ludu polskiego. Rzadziej jednak mówi się o tym, co wydarzyło się dokładnie 75 lat temu – 8 września 1946 r., kiedy to polscy biskupi poświęcili Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi. Być może to tamten akt utorował drogę dla przyszłej posługi dwóch najwybitniejszych przedstawicieli polskiego Kościoła XX w., którzy „wszystko postawili na Maryję”.
Czy żyjemy w czasach postsoborowych? Już dziś nowy numer „Historii Kościoła”!
Rozmowa z kardynałem Grzegorzem Rysiem o nadziejach i rozczarowaniach związanych z soborem, przedsoborowe źródła reformy liturgicznej, papieże soboru i wspomnienia prymasa Wyszyńskiego z sesji soborowych, a także sensacyjna historia spisku prochowego przygotowanego przez katolików i udaremnionego… przez innego katolika. To wszystko w najnowszym numerze magazynu „Historia Kościoła”.
Ksiądz na jedną Mszę
Schorowany biskup ledwo trzymał się na nogach. 23-letni Wyszyński był tak słabiutki, że po Litanii do Wszystkich Świętych kościelny musiał podnosić go z posadzki ze słowami: „Z takim zdrowiem to raczej trzeba iść na cmentarz, a nie do święceń”. Mówiło się, że święcą go „dla jednej Mszy, bo dłużej nie pożyje”.
