Akurat wczoraj pisałem o tym temacie: http://www.operator-paramedyk.pl/2014/06/09/lekarz-ktory-wierzy/ .

Ten "humanizm" człowieka z tytułem naukowym pokazuje jak bezwzględnie i na zimno traktuje kobietę, niczym przedmiot, który ma wydalić noworodka nienadającego się do życia, bo tak mu nakazuje jego własne "sumienie" - ego.
I żadne tłumaczenia, kłamstwa o procedurach nie zamażą przykrego wrażenia, że tacy lekarze nie mają nic wspólnego z dobrze wykonywaną misją.

Panie Profesorze,

ODWAGI !!!

Oby jak najwięcej takich lekarzy pomagało naszym żonom i dzieciom!

Pomagajcie, a nie zabijajcie!

Ten "humanizm" człowieka z tytułem naukowym pokazuje jak bezwzględnie i na zimno traktuje kobietę, niczym przedmiot, który ma wydalić noworodka nienadającego się do życia, bo tak mu nakazuje jego własne "sumienie" - ego. Nazywam taką postawę okrucieństwem wobec kobiety.
I żadne tłumaczenia, kłamstwa o procedurach nie zamażą przykrego wrażenia, że tacy lekarze nie mają nic wspólnego z dobrze wykonywaną misją.

jak w Monty Python - matka (przyszla, lub nie) nie ma tu nic do powiedzenia - "You?! You're not qualified!" Tymczasem wsparcie dla profesora od "taty" i Janka, co chce byc komandosem. Wszyscy dyskutanci pomijaja brak wlasnych kwalifikacji do zabierania glosu - zdolnosc do zaplodnienia to, Panowie, nie to samo, co urodzic lub nie urodzic. Chwila rozkoszy zakonczona zlozeniem "depozytu" to nie to samo, co nosic dziecko, czuc jego ruchy, przechodzic przez doswiadczenia dla samca niewyobrazalne i nieosiagalne (ze wspomne tylko roznice w progu tolerancji bolu, etc., etc.) ...zastanawiam sie, czy ktorykolwiek z przedmowcow-alfa-samcow czuje sie kompetentny sympatyzowac z byciem w ciazy, nawiazaniem tej najbardziej wyjatkowej wiezi, z dzieckiem, z Zyciem, ktore nie przetrwa; nie urodzi sie lub zgasnie z pierwszym oddechem. Nie bedzie miec twarzy, mozgu, a przede wszystkim zadnych szans. Kim jestescie, Faryzeusze, zeby skazywac kogos na to doswiadczenie? Czy przez ktoras madra glowe przesla mysl, jakim dramatem jest obecna sytuacja dla tej kobiety i jej bliskich? Kim Wy jestescie, zeby wyznaczac jej kiedy ma pogrzebac Zycie, ktorego z jakiegos powodu odmawia jej Stworca? Kim jestecie, zeby skazywac ja na miesiace meki bycia z nim jednym, wiedzac, ze niebawem bedzie obcym, martwym cialem - w niej.Co wiecej, wierzacy czy niewierzacy, wobec tragedii tak ogromnej moze zrobic, niz pochylic glowe i odstapic, swiadom wlasnej niemocy? Mienicie sie byc Wyznawcami Krolestwa, ktore nie jest z tego swiata, a zamiast chocby wspomniec o modlitwie za ta udreczona dusze chcecie nia rzadzic, regulowac, byl sedziami i policjantami, i wyreczac Stworzyciela, jak gdyby potrzebne mu byly "nasze" prawa i Wasza "obrona"; oh, Wy...dzieci.

Postawa prof. Chazana jest godna podziwu. To Wielki lekarz, ratujący życie.
W tym miejscu pragnę podzielić się jednym świadectwem. Otóż moja znajoma była zachęcana przez lekarzy do aborcji z powodu poważnego uszkodzenia płodu. Wbrew temu podjęła decyzję o urodzenia dziecka. Dziecko zmarło dwa dni po urodzeniu. Ten czas pozwolił rodzicom pożegnać się ze swoim dzieckiem i na chrzcie nadać mu imię. Aktualnie odwiedzają swoje dziecko na cmentarzu w poczuciu spełnionego obowiązku i pełni pokoju dziękują za te dwa dni życia. Decyzja o urodzeniu dziecka pozwoliła matce uniknąć syndromu poaborcyjnego, a wręcz przeciwnie przywróciła jej pokój serca. Zachęcam wszystkie matki, aby nie dały się zwieść poszeptom tego świata; urodzenie dzieci przyniesie wam spokój. Pamiętajcie też, że zawsze jest nadzieja, a błędne diagnozy lekarskie nie są rzadkością.

Ten "humanizm" człowieka z tytułem naukowym pokazuje jak bezwzględnie i na zimno traktuje kobietę, niczym przedmiot, który ma wydalić noworodka nienadającego się do życia, bo tak mu nakazuje jego własne "sumienie" - ego. Nazywam taką postawę okrucieństwem wobec kobiety.
I żadne tłumaczenia, kłamstwa o procedurach nie zamażą przykrego wrażenia, że tacy lekarze nie mają nic wspólnego z dobrze wykonywaną misją.

W pełni zgadzam się z argumentami prof. Chazana. Dziecku, które jest niechciane (nieważne z jakich powodów) odmawia się człowieczeństwa. Chcianym dzieciom daje się szansę do końca, nie przerywa się ich życia, nierzadko uporczywie je ratuje. A dziecko niechciane jest zlepkiem tkanek, które trzeba usunąć, by "nie narazić rodziców na dodatkowe cierpienie". Wielką traumą jest urodzenie dziecka z tak poważnymi wadami jak w omawianym przypadku i ze świadomością, że wkrótce umrze. Ale myślę, że gorsze skutki (choć często nieuświadomione) ma brutalna ingerencja w celu pozbawienia życia tego dziecka i wyrzucenie go (w sensie dosłownym) na śmietnik. Profesor nie odesłał pacjentki z kwitkiem, zaoferował daleko idącą pomoc. Postąpił jak prawdziwy lekarz. Droga Redakcjo, może dobrze byłoby zrobić akcję ze zbiórką podpisów w obronie prof. Chazana, bo wielce "zgorszeni" gotowi go kompletnie zdegradować i pozbawić tego, na co tyle lat ciężko pracował.

To wspaniałe, że są jeszcze tak prawdziwie odważni ludzie, którzy w jasny sposób potrafią wyjaśnić powody swojego postępowania. Niech Pan Bóg błogosławi i strzeże profesora i całą jego rodzinę i niech obdarzy go siłą w walce o prawdy oczywiste.
Pamiętam artykuł w GN (niestety nie pamiętam tytułu i numeru) ze świadectwami rodziców, którzy przywitali się i pożegnali ze swoim nieuleczalnie chorym dzieckiem zaraz po urodzeniu. Może warto przypomnieć te świadectwa, w których nie pobrzmiewał żal z podjętych decyzji, a wyzierało szczęście, że można było choć przez chwilę być razem...

Wspaniale Panie Profesorze! Popieram Pana!

Ciekaw jestem kiedy I czy biskupi polscy wspomoga prof.Chazana w sposob publiczny.