Wskażę na pewną nieścisłość w rozumowaniu: Rosja ma co ofiarować Polsce: powrót Lwowa i Wilna i Grodna w polskie granice. To tak tylko w ramach rozruszania dyskusji, bo zdaję sobie sprawę z chęci Rosji do współpracy z Niemcami nad trupem Polski, ale zawsze ostatecznie bezpośrednie sąsiadowanie Niemic i Rosji kończyło się wojną. A po co Rosji wojna z kolejnym krajem muzułmańskim za 20 lat?

Jak to ktoś powiedział, Rosja najpierw cię wykarmi, a potem zje. Wszelkie paktowanie z Rosją dobrze kończy się tylko dla Rosji.
Nawet w dwudziestym pierwszym wieku Rosja podbojami powiększa swój obszar, a obywatele tym bardziej szanują przywódcę im bardziej krzywdzi on sąsiadów.
Na wschodzie nie ma cywilizacji.

Pan Felietonista miesza tu tak wiele pojęć, że w konsekwencji trudno się połapać, o czym pisze.
Przede wszystkim zaskakuje mnie typ myślenia, że polska racja stanu oraz polskie sojusze mają zależeć od tego, komu z zewnątrz na nich zależy. Co bowiem z tego, że, jak chce autor, USA potrzebuje silnego partnera w Europie?
Po pierwsze, zaprezentowany sposób myślenia autora nie znamionuje silnego partnera.
Po drugie, istotną kwestią jest pytanie: do czego USA potrzebuje silnego partnera w Europie? I co ma z tego ten partner mieć?
Szukanie sojuszy na zasadzie: kto nas zechce, jest doprawdy dziwacznym punktem wyjścia.
W dodatku autor zdaje się kompletnie mylić sojusz wojskowy z wyzyskiem gospodarczym. Czy zawarcie sojuszu ma być jednocześnie przyzwoleniem na bycie czyimś karmicielem i zapleczem taniej siły roboczej? To logika krajów trzeciego świata, i rozsypywanie (bo w artykule żadne spójne przedstawienie) argumentów wynikających z takiej perspektywy w odniesieniu do porównywanej z USA Rosji czy Niemiec nie znamionuje w ogóle kraju, który chce być wiodącym graczem w dyplomacji co najmniej europejskiej. To myślenie plemiennego kacyka w jakimś równikowym pralesie.
Gdyby tak autor zechciał, dla spójności swych argumentów, przedstawić przykłady kierunków i kolei rozwoju krajów zależnych wojskowo od USA w sposób, w jaki opisał zależność PRL od ZSRR? Proponowałbym zacząć od Iraku czy Afganistanu. Oraz, gdyby zechciał przedstawić stosunki USA ze swymi bezpośrednimi sąsiadami, jak choćby Meksyk czy Kuba, to będzie to jakieś adekwatne porównanie do naszej sytuacji.
Przy okazji: czy zauważył autor, że po upadku ZSRR wojska sowieckie opuściły wszystkie kraje Układu Warszawskiego, rownież ówczesne NRD, gdy tymczasem wojska amerykańskie Niemiec do dnia dzisiejszego nie opuściły, kontynuując de facto bez zadnej przerwy pobyt swych jednostek pierwotnie okupacyjnych? Ciekawe, jakie byłyby nastroje w Polsce, gdyby tak z 30 tyś Sowietów zostało na terenie kraju, zmieniając jedynie flagę i naszywki, ale nie centrum dowodzenia?

kacyki się burzą na NATO odkąd Ameryką rządzi Trump, jak NATO świeciło dziurami w porach za Obamy było dobrze