Łk 11, 47-54

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie:
«Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.

Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia.

Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».

Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

Biada wam, uczonym w Prawie! Łk 11,52

Mówi Jezus: biada wam – faryzeuszom, uczonym w Piśmie. Coraz częściej podnoszą się głosy, by te fragmenty wyciąć z NT jako wybitnie antysemickie wtręty późniejszego Kościoła. Dobrotliwy, długowłosy rabbi, Jezus – prahippis nie mógł przecież tak mówić. Musiał myśleć jak my: make love and peace. Free love, rzecz jasna. Ale tu mówi jeszcze mocniej: „Na tym plemieniu będzie pomszczona krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata. Tak, mówię wam, na tym plemieniu będzie pomszczona”. Pomścić, krew, plemię – co to za język? Mowa nienawiści. Więc oni nic, czyhali na Niego i „poczęli gwałtownie nastawać na Niego”. Słuchają Go, ale nie słyszą. Jak dziś: mów do nas jak hippis, ani słowa więcej.