Mt 15, 29-37

Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. i przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u Jego stóp, a on ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się, widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. i wielbiły Boga Izraela.

Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają, co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby ktoś nie zasłabł w drodze». Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?» Jezus zapytał ich: «ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek».

A gdy polecił tłumowi usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów i ryby i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych i położyli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił. Mt 15,30

Tłum w Ewangelii jest bardzo mocnym obrazem, wyrazem wszystkich ludzkich uczuć, pragnień, potrzeb. Tych dobrych, ale też tych złych. Dzisiaj tłum kładzie się u stóp Boga. Jest głodny, cierpiący. I jest to piękny obraz ludzkiej duszy tęskniącej za Uzdrowicielem, gotowej przyjąć uzdrowienie. Te dusze pociągną kolejne i tak będą głosić Słowo. Jednak tłum jest też obrazem złych pragnień, wściekłych, instynktownych. Przy takim tłumie Jezus upada. To Jezus, przygnieciony przez tłum, leży u stóp i nie rezygnuje z miłości, nie rezygnuje z uzdrawiania nas. Bo ludzka dusza jest dla Boga największą wartością. Módlmy się, by czas przeżywanego właśnie Adwentu postawił nas w sytuacji tych pierwszych potrzeb, pragnień, byśmy pokornie umieli położyć się u stóp Mesjasza i poprosić o uzdrowienie.