Łk 12, 54-59

Jezus mówił do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie:

„Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?

Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek».

Nad chłodną wodą znów tańce obłoków I ta, co zawsze, wilgoć pośród liści. Za Tobą wołam, Ciebie tu wyglądam. I niech się wszystko, co miało być – ziści. Góry dziś puste, a słońce jesienne. Prawdziwie bliska jedynie tęsknota. I o tym są wszystkie moje tu modlitwy I o tym w głosie ptaka nuta złota.