Mt 23, 1-12

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.  
Mt 23,12

Pycha zawsze idzie krok przed tym człowiekiem, który uważa siebie za najważniejszego. Widzieliśmy to wiele razy w historii. I dzisiaj obserwujemy osobowości, które stawiają siebie ponad innymi, stają w pierwszych rzędach, zajmują najwyższe stanowiska. Historia jest jednak konsekwentna i pokazuje, że zawsze pycha zjada człowieka. Niczego mu nie dodaje, prowadzi do zagłady. Człowiek, który czeka na swoją kolej, pokornie i cicho, otrzyma znacznie więcej. Bo tym, co wywyższa, jest pokora. Największe wywyższenie człowieczeństwa przyniósł Jezus na krzyżu.