Czytajcie „Kościół ostatnich ławek”! Hasło, że z ostatnich ławek czasem widać więcej, naprawdę nie jest na wyrost

A dlaczego siedzą w ostatnich ławkach? – będą drążyli „życzliwi”. Nie wiem. To ich sprawa. Być może zostali potraktowani z góry, może nie lubią wybiegać przed szereg i udowadniać wszem wobec swej niepokalaności? A może noszą w sobie poczucie niegodności? „Introwertycy, zranieni, samotni, nieśmiali, a także ci, którzy na drodze własnych duchowych poszukiwań zderzyli się z obojętnością lub niezrozumieniem czy zdezorientowaniem lub zawiedzeniem” – wymienia ich we wstępie bp Artur Ważny.

„Kościół ostatnich ławek” to rozmowa dziennikarki Magdaleny Dobrzyniak z o. Tomaszem Francem OP, psychologiem i psychoterapeutą. Znakomity tytuł naprawdę oddaje treść publikacji i jest niezwykle adekwatny do tego, co znajdziemy w środku. To książka o tym, by nie oceniać, nie ferować pospiesznych wyroków, a najlepiej – na chwilę zamilknąć i wsłuchać się w opowieść drugiej osoby. „Rozmawiając o samotności z wyboru, nie sposób nie poruszyć kwestii pokolenia młodych dorosłych, czyli tzw. pokolenia Z, dla którego samotność jest stanem naturalnym. To właśnie w tym przedziale wieku rosną zastępy ludzi samotnych, co przybiera wręcz rozmiary epidemii” – stwierdza Magda, a o. Tomasz odpowiada: „Odnoszę wrażenie, że ci młodzi ludzie nie tyle nie chcą, ile po prostu nie potrafią wchodzić w głębokie relacje. Problem nie leży w tych młodych ludziach, trzeba go szukać raczej w rzeczywistości, w której to pokolenie się znalazło. Wyobraź sobie człowieka, który nie miał nigdy doświadczenia, czym jest pomarańcza. On nigdy nie zda sobie sprawy ze smaku pomarańczy”.

Zaletą tej książki jest szczerość. Magda nie boi się zadawać trudnych pytań, nie daje za wygraną, a ojciec Tomasz nie bawi się w polityczną poprawność i nie ucieka od konkretnych odpowiedzi. To książka dla tych, którzy nie chcąc żyć w wyparciu, z trudem odnajdują się w Kościele targanym skandalami, pragną powrócić do pierwotnej miłości, ale ich głowy bombardowane są wątpliwościami; którzy już dawno przestali sypać z rękawa gotowymi odpowiedziami „wujka dobrej rady”; i dla tych, którzy siedząc w ostatnich ławkach jak ewangeliczny celnik, szepczą: „Zmiłuj się nade mną!”. Wiem, że takich ludzi jest sporo. Czytajcie! Hasło, że „z ostatnich ławek czasem widać więcej”, naprawdę nie jest na wyrost.

Książka „Kościół ostatnich ławek” ukazała się w serii „Biblioteka Gościa”. Kupisz ją TUTAJ.

  Magdalena Dobrzyniak, Tomasz Franc OP Kościół ostatnich ławek Instytut Gość Media Katowice 2025 ss. 200

oceń artykuł