Zwyczajny, spokojny dzień w dolinie zostaje przerwany przez wybuch wulkanu, który wywołuje powódź, a rodzina Muminków jest zmuszona opuścić dom w poszukiwaniu ratunku przed wielką wodą. To najpiękniejsza bajka muzyczna dzieciństwa. Znałem ją na pamięć, a momentalnie wpadające w ucho piosenki śpiewałem przez lata.

Płyta Lato Muminków różni się diametralnie od plastikowych podróbek, które możemy dziś kupić na kilogramy w supermarketach. Jest przygotowana niezwykle precyzyjnie i z ogromnym polotem. Wymarzona obsada (narrator: Gustaw Holoubek, Mamusia Muminka: Ryszarda Hanin, Tatuś: Zygmunt Kęstowicz, Muminek: Mieczysław Czechowicz i Emma: Zofia Rysiówna) oraz porywająca muzyka spowodują, że dzieci zaśpiewają za Gawędą: „Muminki wcale nie głupole!”.

Każda piosenka z tego krążka jest hitem. Usłyszymy m.in. Krystynę Prońko, Bernarda Ładysza i kompozytora piosenek Tadeusza Woźniaka. Piosenka „Niczyje dni” z refrenem: „Włóczykije, włóczykije, jak się wam na świecie żyje?” jest do dziś hymnem różnych freaków i obieżyświatów, i słychać ją czasem przy beskidzkich ogniskach. Choć muzyczną adaptację bestsellera Tove Jansson zrealizowano już w 1978 roku, płyta ani troszkę się nie zestarzała. Zresztą jak same Muminki.