Nowy numer 13/2024 Archiwum

Dobry gospodarz

Jacopo Amigoni, „Józef w pałacu faraona”, olej na płótnie, 1748, , Muzeum Prado, Madryt

Obraz przedstawia scenę z Księgi Rodzaju, w której faraon mianuje Józefa – syna Jakuba i Racheli – rządcą Egiptu. Faraon miał dwa sny, które go zaniepokoiły. Najpierw przyśniło mu się siedem krów tłustych i siedem chudych, a potem siedem pełnych i tyle samo pustych kłosów. Nikt nie umiał wytłumaczyć władcy znaczenia tych snów.

Dopiero Józef wyjaśnił, że poprzez sny Bóg pragnie faraonowi oznajmić, co będzie się działo z Egiptem w następnych latach. Sny miały zapowiadać siedem lat dostatku i następne siedem lat głodu. Faraon uwierzył słowom Józefa. Uznał jednocześnie, że tak przenikliwie myślący człowiek powinien zarządzać państwem. Mianował go więc rządcą Egiptu, zastrzegając, że sam będzie go przewyższał tylko godnością królewską. Na potwierdzenie swych słów faraon zawiesił Józefowi łańcuch na szyi i włożył mu na palec pierścień. Tę właśnie chwilę widzimy na obrazie.

Jak wynika z Księgi Rodzaju, Józef wzorowo wywiązał się z powierzonego mu zadania rządzenia krajem. Przez siedem lat urodzaju gromadził zapasy, które pozwoliły potem krajowi przetrwać siedem lat niedostatku.Obraz zamówił u Amigoniego król Hiszpanii Ferdynand VI. Zawieszone w pałacu królewskim w Aranjuez dzieło miało sugerować, że monarcha jest równie dobrym gospodarzem jak biblijny Józef. W XVIII wieku władcy chętnie dekorowali bowiem swoje siedziby obrazami opiewającymi ich zalety.

Zwykle artyści nie sławili monarchów wprost, malując ich podobizny, lecz poprzez alegorię – czyli przedstawienie symboliczne określonej zalety, wybierając tematy biblijne lub mitologiczne. Józef symbolizuje tu zaletę, którą chciał przypisać sobie Ferdynand VI, czyli gospodarność.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Leszek Śliwa

Zastępca sekretarza redakcji „Gościa Niedzielnego”

Prowadzi stałą rubrykę, w której analizuje malarstwo religijne. Ukończył historię oraz kulturoznawstwo (specjalizacja filmoznawcza) na Uniwersytecie Śląskim. Przez rok uczył historii w liceum. Przez 10 lat pracował w „Gazecie Wyborczej”, najpierw jako dziennikarz sportowy, a potem jako kierownik działu kultury w oddziale katowickim. W „Gościu Niedzielnym” pracuje od 2002 r. Autor książki poświęconej papieżowi Franciszkowi „Franciszek. Papież z końca świata” oraz książki „Jezus. Opowieść na płótnach wielkich mistrzów”, także współautor dwóch innych książek poświęconych malarstwu i kilku tomów „Piłkarskiej Encyklopedii Fuji”. Jego obszar specjalizacji to historia, historia sztuki, dawna broń, film, sport oraz wszystko, co jest związane z Hiszpanią.

Kontakt:
leszek.sliwa@gosc.pl
Więcej artykułów Leszka Śliwy