Nowy numer 13/2024 Archiwum

Nie bójmy się skompromitować

"Barbara Gruszka-Zych - kompromitacja w tvn24" - napisała na portalu społecznościowym pewna aktorka po tym, jak wczoraj w rozmowie na tej antenie opowiedziałam się za życiem.

Bo dzisiaj kompromitować się to występować w obronie słabszych, chorych, nie mogących krzyczeć, wyć, pomstować. Nieraz myślałam, że koniec świata nastąpi kiedy matka - ostoja najczystszej, ziemskiej, bezwarunkowej miłości - będzie chciała mordować swoje narodzone lub poczęte chore dziecko. I stało się, że właścicielki macic - bo tak się same przedstawiają - odrzuciwszy nie tylko jeden święty Dekalog, wyznają bez żenady jak jedna z moich interlokutorek: „Dekalog to ja!”.

Podczas wieloletniej pracy dziennikarskiej wiele razy opisywałam cichych bohaterów, którzy poświęcają się innym, nie robią przy tym z siebie herosów. Choć, jak widziałam, są przykładem życia unoszącego w górę, nie pozwalającego innym pełzać przy ziemi, załamać się.

Sporo reportaży poświęciłam też ludziom, którzy według lekarzy nie powinni się urodzić. A żyją otoczeni miłością bliskich i dalekich, wyzwalając w nich najlepsze uczucia. Wczoraj pani Teresa,  jedna z moich bohaterek, powiedziała: - "Nie rozumiem takich zatwardziałych, którzy nie widzą potrzeb drugiego, tylko powtarzają: ja, ja, ja. Oni by mnie zwyzywali za to, co robię". 24 października jej syn Jaś skończył 10 lat. Mimo, że czas biegnie, ona zajmuje się nim jak niemowlęciem i nie wyrzeka na los. I rzeczywiście, w reakcji na jej słowa natychmiast posypał się hejt, że to my z panią Teresą nie patrzymy na sprawy innych, żądających wolności do zabijania, tylko mówimy: „ja uważam, że warto pomagać, służyć. Że to ma sens.”

Wielu wkoło powtarza, że nikt nikogo nie może zmuszać do heroizmu. Pewnie, że tak! Ale przez wieki byliśmy wychowywani, mając przed oczyma właśnie heroiczne ideały, które pozwoliły światu trwać. Jan Nowak-Jeziorański urodzony, choć matce zalecono aborcje, powiedział mi: "Moja matka to osoba bohaterska w całym tego słowa znaczeniu, bo była gotowa oddać za mnie własne życie. Gdy się mnie spodziewała, zachorowała na gruźlicę. Konsylium lekarzy orzekło, że ma organizm niezwykle słaby, nie wytrzyma ciąży i że dla ocalenia siebie musi pozbyć się płodu. Matka odmówiła, dożyła dziewięćdziesięciu pięciu lat i nigdy nie chorowała, nawet na grypę".

Dodał też: "Bohaterem jest człowiek gotów całkowicie i bezinteresownie poświęcić samego siebie innym albo innemu. Zdolny wystawić na ryzyko wszystko, co posiada, nie wyłączając własnego życia, w służbie jakiejś altruistycznej idei".

Kiedy się to czyta, wydawać by się mogło, że to słowa pochodzące z innego świata, zatopionego jak Atlantyda. Ale wierzę, że dopóki ich używamy, wiara w człowieka nie zaginie.

 

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

Barbara Gruszka-Zych

od ponad 30 lat dziennikarka „Gościa Niedzielnego”, poetka. Wydała ponad dwadzieścia tomików wierszy. Ostatnio „Nie chciałam ci tego mówić” (2019). Jej zbiorek „Szara jak wróbel” (2012), wybitny krytyk Tomasz Burek umieścił wśród dziesięciu najważniejszych książek, które ukazały się w Polsce po 1989. Opublikowała też zbiory reportaży „Mało obstawiony święty. Cztery reportaże z Bratem Albertem w tle”, „Zapisz jako…”, oraz książki wspomnieniowe: „Mój poeta” o Czesławie Miłoszu, „Takie piękne życie. Portret Wojciecha Kilara” a także wywiad-rzekę „Życie rodzinne Zanussich. Rozmowy z Elżbietą i Krzysztofem”. Laureatka wielu prestiżowych nagród za wywiady i reportaże, m.innymi nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w dziedzinie kultury im. M. Łukasiewicza (2012) za rozmowę z Wojciechem Kilarem.

Kontakt:
barbara.gruszka@gosc.pl
Więcej artykułów Barbary Gruszki-Zych