Wróżki na bezrobociu?

Tylko pokazywanie niedorzeczności związanych z wróżbiarstwem daje realne, pozytywne skutki.

Kiedyś, gdy napisałam felieton o rumpologii (dla przypomnienia: przedziwna to „sztuka wróżenia” ze strefy, w której plecy tracą swoją szlachetną nazwę), otrzymałam wiele listów z prośbami, by o absurdzie wróżenia pisać częściej. Bo potrzeba, niestety, jest. Gdy napisałam o zjawisku nakładania chrzczonym (!) niemowlętom nitki kabały, pisali rodzice z całej Polski, że to absurdalna plaga, która dotyka wiele, również nominalnie wierzących, rodzin. I pytali państwo, co z tym robić, by szaleństwu powiedzieć stop. Co z tym robić? Mówić, mówić, wskazywać, reagować. Obśmiewać bez litości. Kropka.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

« ‹ 1 › »

oceń artykuł

Agata Puścikowska

Dziennikarz działu „Polska”

Absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 2006 r. redaktor warszawskiej edycji „Gościa”, a od 2011 dziennikarz działu „Polska”. Autorka felietonowej rubryki „Z mojego okna”. A także kilku wydawnictw książkowych, m.in. „Wojenne siostry”, „Wielokuchnia”, „Siostra na krawędzi”, „I co my z tego mamy?”, „Życia-rysy. Reportaże o ludziach (nie)zwykłych”. Społecznie zajmuje się działalnością pro-life i działalnością na rzecz osób niepełnosprawnych. Interesuje się muzyką Chopina, książkami i podróżami. Jej obszar specjalizacji to zagadnienia społeczne, problemy kobiet, problematyka rodzinna.

Kontakt:
agata.puscikowska@gosc.pl
Więcej artykułów Agaty Puścikowskiej