Ubogi Kościół dla ubogich. Oczywiście, głębokie teologicznie i moralnie hasło. Tylko proszę nie przesadzać, i nie brać tego zbyt dosłownie. Jako ubogi, wcale nie pragnę by msze odbywały się w szopie z przeciekającym dachem, to mam na codzień. Chcę móc przyjść do Świątyni nawet kapiącej od złota, by i w ten sposób odczuć majestat Tego, Który Jest Nad Nami, i któremu wszyscy oddajemy cześć ofiarując Mu to co najlepsze. By było jasno, czysto i uroczyście. Albo "kolęda". Nawet bardzo ubodzy ludzie na tę okazję dokładnie sprzątają pokój, wyciągają najlepszy obrus i ubierają najlepsze ubranie. Wcale nie chcą by Ksiądz odwiedzał ich w wymiętym, szarobiałym chałacie i rozmawiał z nimi w jego pojęciu "ich", bardzo prostym językiem. W nim też chcieliby widzieć autorytet Pana i kogoś kto podciąga ich w górę, a nie zniża się do ich poziomu. Taka przesadna "skromność" kojarzy się raczej z brakiem szacunku. Wystarczy tylko ubogich rozumieć i pomagać o ile się da i o ile chcą tej pomocy, a nie trzeba się stawać jednym z nich. To nikomu niepotrzebne.

Bardzo komicznie brzmi ta słynna juz Franciszkowa fraza o ubogim Kościele dzis zwłaszcza, gdy na całym swiecie zbierana jest kolekta na utrzymanie papieza...