"Nabożeństwa czy spotkania odbywają się nie wtedy, kiedy ludzie siedzą w pracy, tylko kiedy faktycznie mogą znaleźć czas na przyjście do kościoła." Bardzo celna myśl i zazdroszczę parafianom z artykułu. W mojej podmiejskiej parafii poranna Msza Św.w tygodniu jest o 7.30, kiedy wszyscy idą do pracy i wysyłają dzieci do szkoły, a wieczorna o 17, gdy wszyscy są jeszcze w pracy albo z niej właśnie wracają. Podobnie różaniec, majowe, spotkania biblijne i inne wydarzenia. Spotkania Rodziny Szkaplerznej są np.we wtorek o 10 rano. W efekcie np.w Środę Popielcową trzeba jechać gdzieś kawał drogi a na codzień nie ma szans, by uczestniczyć w sakramentach oraz życiu parafialnym. Dzieci moje na Roraty nie mają jak iść, bo osiedle ciemne i samych nie puszczę ulicą bez chodników. Gdyby Roraty były o 6 rano (jak mieliśmy w dzieciństwie), chętnie uczestniczylibyśmy całą rodziną. Odpowiedź na to jest taka, że "tak było zawsze" i "wszystkim pasuje". Ale ci "wszyscy" to garstka gospodyń domowych i emerytów, którzy o 18 to już idą spać (niczego nie ujmując drogim seniorom) . I koło się zamyka. Nie winię naszego kochanego ks.proboszcza, ale jest takie milczące założenie, że na wsi to tylko starzy i dzieci chodzą do kościoła w tygodniu.