To jest wlasciwa diagnoza i wyjscie z sytuacji. Zbyt mocno, zbyt czesto, ogladamy sie na boki. A trzeba wrocic do zrodel. Zalozyciele poszczegolnych Zakonow dali tego jasny wyklad. Inaczej bedzimy sie kurczyc w szybkim tepie. I jeszcze jednego coraz bardziej brak: wzajemnej ludzkiej zyczliwosci z naszych domach zakonnych.

Bardzo dziękuję za odwagę w powiedzeniu prawdy, bo moim zdaniem o to właśnie chodzi!!! Nie może byc tak, żeby zakonnik nie miał w zakonie czasu na modlitwę, albo żeby jesgo styl życia niewiele sie różnił od tego, co w świecie. Wbrew pozorom to właśnie RADYKALIZM jest czymś, co przyciąga ludzi młodych, życie głęboką duchowością. Wystarczy popatrzec na przykład nowych zgromadzeń, które sie prężnie rozwijają, jak choćby Siostry Zawierzenia. Mnóstwo powołań, ale tam nie ma kina, telewizorów, komórek i laptopów, tylko wieczysta adoracja Najśw. Sakramentu, klimat modlitwy, milczenia i siostrzanej miłości. Nie ma psychologów, którzy niszczą powołania zakonne, co jest teraz na topie w niektórych zakonach.Zakony nie potzrebują udziwnionych psychologicznych reform, tylko powrotu do spotkania z Jezusem i radykalizmu życia Ewangelią! Serdecznie pozdrawiam wszystkie zakony i dziękuję że jesteście i trwacie!!!!!