"Jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy zginiecie" - przecież myśmy tego nie wymyślili - to jest w Łk 13,5

Takie dywagacje na tematy Boże, nie prowadza do niczego dobrego. Wprowadzają jedynie zamęt w ludzkiej świadomości. Aby zrozumieć wszystko to co Boże, trzeba najpierw odkłamać swój język, bo ludzka świadomość (uporządkowany zasób informacji, będący w pamięci osoby, w oparciu o który osoba kształtuje swoje postępowanie i rozumowanie) jest zbudowana ze słów i jeżeli te słowa nie mają ścisłego odniesienia do prawdy (wszelka rzeczywistość), to osoba nie jest w stanie prawidłowo (zgodnie z prawdą) rozumować. Pan Bóg jest święty, czyli doskonale dobry, a kara jest rodzajem zemsty, lub zniewolenia, czyli jest rodzajem zła, jak więc człowiek wierzący w Boga może takie rzeczy mu przypisywać?!

Zgadza się. Bóg jest tylko Dobry. Tak należy odczytywać również słowa Modlitwy Pańskiej: "i nie wódź nas na pokuszenie". Bóg bowiem dopuszcza na nas pokusy, ale to nie On nas kusi; nie od Niego one przychodzą. Zmiana słów w na bardziej "misiowate" byłaby zatarciem owej prawdy.

Pisałam o tym już wcześniej, pandemii nie można traktować w kategorii dopustu Bożego. Dopust zakłada konsekwencję złych czynów ludzkich. Wirus, o ile nie pochodzi z laboratorium, nie jest konsekwencją złych czynów ludzi, bo ludzie nie mieli wpływu na to, że cyklicznie wirusy mutują.

Oczywiście, że Bóg karze i zadaje ból. Wiele ksiąg i rozdziałów Starego Testamentu o tym mówi i jest tam nawet fragment: ?

Bo kogo miłuje Pan, tego karze,
chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje oraz 11 Upomnieniem Pańskim nie gardź, mój synu,
nie odrzucaj ze wstrętem strofowań1.
12 Bowiem karci Pan, kogo miłuje,
jak ojciec syna, którego lubi.

I jeszcze powiedział Pan do Mojżesza: «Widzę, że lud ten jest ludem o twardym karku. 10 Zostaw Mnie przeto w spokoju, aby rozpalił się gniew mój na nich. Chcę ich wyniszczyć, a ciebie uczynić wielkim ludem».

Co za stek słodkich życzeń. Więc, powiadacie, antropomorfizujemy Boga? Więc Mojżesz tak sobie tylko zantropomorfizował, co mu Pan rzekł? No albo-albo. Oczywiście, winić można i trzeba język, który jest narzędziem więcej niż marnym - nie wyjaśni jak można być Sprawiedliwym i Miłosiernym zarazem, a przecież jakoś można. Tłumaczenia komentujących, pisane wszak w dobrej wierze, nie wytrzymują krytyki. A katolicki czy poszukujący odbiorca tych treści zasługuje na odpowiedzi, a nie mącenie wody. Tak, Bóg sprowadza na nas utrapienia i ma do tego prawo, jesteśmy jego własnością, moze robić z nami co Mu się podoba. To są jego środki wychowawcze i nie mamy na to wpływu. Pobożne życzenia tu wygłaszane, że zło w świecie to konsekwencje naszych grzechów, nie mają wiele wspólnego z logiką. Weźmy przedwojenną Polskę, w dużej mierze pobożną, uczciwą, a jakoś wszyscy dostali po piórach, i to nawet niesprawiedliwie nierówno, bo Warszawka przymierzająca sie do roli Gomory rychtyk wyemigrowała, podczas gdy ci niezliczeni prości wierni z Kresów doświadczyli wszystkiego najgorszego, łącznie z upadkiem ostatniej nadziei, gdy zdychali na dalekim zesłaniu czy gdy żyli potem dekady pod sowiecką władzą. Wyobrażam sobie, że takim, nawet gdy się zewnętrznie zaparli, Bóg miłosiernie wybaczył, przepuściwszy ich wpierw przez taki magiel. magiel na który nie zasłużyli, ale który wydobywając z nich niejednokrotnie zwierzę, nie mógł posłużyć Bogu za ostateczny test na prawomyślność. Nie, gdybym uwierzył w te słodkie tłumaczenia, to musiałaby paść moja wiara. Bóg ma prawo nas zmiażdżyć, i kropka.

Ależ ja nie mówię, że cierpienie jest złe - jest dla mnie niezrozumiałe. Twierdzę tylko, że Bóg ma pełną autonomię nas nim obarczać. Cierpienie jest czymś co oczyszcza, ale niestety, może także być czymś co wtrąca w rozpacz. I nie po to się odezwałem, żeby orzec, "czyja wina", chcę tylko z naciskiem podkreślić, że tłumaczenie, że cierpienie jest wyłącznie skutkiem mojego grzechu jest nielogiczne. Owszem, cierpienie jako skutek grzechów ludzkości może się na ludzkość rozlewać, ale wtedy mamy odpowiedzialność zbiorową. Nasi ksieża którzy nie przeżyli eksperymentów biologicznych na sobie, ci z Dachau(ci, co przeżyli, też...), czy o. Kolbe - oni dostali "nie swoją" działkę.Taka jest logiczna konsekwencja koncepcji cierpienia jako konsekwencji grzechu. nie moją rzeczą jest ustalać metody dydaktyczne Boga. Ale żeby to wszystko trzymało się kupy, TRZEBA założyć, że ma On prawo szafować cierpieniem w celach sobie wiadomych, nie można wierzgać przeciw ościeniowi.

@ADAMIGO. Dziękuję za komentarz. Ja bym jeszcze dodał może, że jesteśmy powiązani na płaszczyźnie duchowej, w różny sposób, i nic dziwnego, skoro jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Trójjedynego.

Kara za grzechy to jest myślenie ze Starego Testamentu. Wzięło się chyba stąd, że stare przymierze było obwarowane błogosławieństwami i przekleństwami. Stąd uważano że że pobożnym ludziom Bóg błogosławi i dlatego im się powodzi w życiu, a na grzeszników Bóg zsyła różne plagi. Ale Jezus kompletnie odwrócił to myślenie. Osiem błogosławieństw Jezus wypowiadał nie do ludzi pobożnych, bo ci Jezusem gardzili. Błogosławieństwa Jezus wypowiadał do ludzi cierpiących z powodu różnych nieszczęść, chorób - bo tacy garnęli się do Jezusa. To byli ludzie, którym właśnie wmawiano że Bóg ich przeklął, i dlatego cierpią. A Jezus zaczął im głosić że są błogosławieni. Więcej - tym, którym się powodzi mówił "biada" - bo już odebrali swoją nagrodę.

To podejście Jezusa do ludzi biednych, cierpiących, schorowanych powtarza się wciąż, przez całą Ewangelię, niemal w każdym jej akapicie. Nad biednymi, cierpiącymi ludźmi Jezus się litował, o nich opowiadał w swoich przypowieściach. Takie jest Boże serce.

Więcej - tym, którym się powodzi mówił "biada" - no właśnie, rozum znajduje zasadzki Boga wszędzie, bo skoro kasa sie zgadza, rodzina liczna i zdrowa, to znakiem tego szanse małe na błogosławieństwo. Pan Bóg niczym zręczny polityk, ma dobre i krzepiące słowo dla każdego, ale i każdemu umie dać do zrozumienia, że jeszcze nic pewnego. Dużo zależy od czytelnika, co chce/umie zobaczyć...