Bezmyślność z modlitewnikiem w ręku?
Sam się zdumiałem, kiedy to przeczytałem. Brzmi radykalnie: „A daj Boże, by nie było żadnej duszy chrześcijańskiej, która by się w taki sposób modliła”. Chodzi o mechaniczne powtarzanie wyuczonych modlitw. Trudno te słowa zlekceważyć – w końcu ich autorką jest jedna z najbardziej niezwykłych kobiet w historii Kościoła.
Aleksander Bańka
dr hab. prof. UŚ, filozof, członek Rady ds. Apostolstwa Świeckich KEP, politolog.
Od lat posługuje modlitwą i na wiele sposobów głosi Ewangelię. Autor książek, artykułów oraz audiobooków poświęconych filozofii i duchowości chrześcijańskiej. Współpracownik Radia eM, Gościa Niedzielnego. Członek Rady Duszpasterskiej Archidiecezji Katowickiej i przewodniczący Komisji ds. świeckich II Synodu Archidiecezji Katowickiej. Znawca życia i duchowości św. Szarbela. Prywatnie mąż i ojciec.
Najlepsze treści
-
1 Bp Artur Ważny nowym biskupem sosnowieckim
-
2 Służba to codzienne obumieranie
-
3 Potężna moc
-
4 Źródłem światła jest Bóg
-
5 Być jak Barnaba
-
6 Tylko Bóg zna całą prawdę o człowieku
-
7 Czy chrześcijaństwo przetrwa?
-
8 Życie na podglądzie
-
9 Wielkie zasługi
-
10 Duchowni szkolą się, jak pomagać osobom w kryzysie samobójczym
Nie znoszę gadulstwa, pretensjonalności, samouwielbienia i dziwactw modlitewnych "wspólnot", i tego unoszenia rąk, tych "zachwytów", tego bełkotu nazywanego "mówieniem językami", etc.
Czym innym jest doświadczenie Pięćdziesiątnicy, gdy apostołowie przemawiali i głosili Ewangelię w językach, których się nie uczyli. Otrzymali taki dar.
Czym innym jest bełkot, który ma ponoć wychodzić z ust osób w trakcie ekstatycznych uniesień w jakichś wspólnotach chrześcijańskich. Nazywają to "mówieniem językami", ale to bełkot.
Czym różni się doktor od profesora? Doktor przepyta studenta ze wszystkiego, co sam wie - profesor już wie, że nic nie wie:)
Otóż niedaleko mojego miejsca zamieszkania siostry zakonne od ponad 100 lat prowadzą zakład opiekuńczy dla chłopców i mężczyzn upośledzonych umysłowo w stopniu średnim i ciężkim. Siostry uczą ich codziennie ubierania butów i spodni. Prowadzą ich na nabożeństwa, na msze. Oni modlą się tak jak umieją, pewnie nic z tego nie pojmują co wypowiadają. Przystępują do komunii. Ale gdyby przyjąć kryteria Henryka, pewnie oni nie są chrześcijanami, a trud sióstr jest daremny.
Poza tym nie bardzo wiem skąd Pan czerpie wiedzę, że "upośledzeni umysłowo modlą się najszczerzej jak tylko można i to bez przerwy"? Ponieważ moi rodzice parali się zawodowo edukacją ludzi upośledzonych umysłowo, przyglądając się ich pracy oraz pracy wspomnianych sióstr mam podstawy sądzić, że to nieprawda. Mogę się mylić. Może w jakiejś książce to pisze? Natomiast całkowicie ryzykowne jest Pańskie stwierdzenie, że w swoich modlitwach upośledzeni "z całych sił wołają do tych nieupośledzonych, aby się zastanowili nad swoim życiem i nawrócili". Nie da się tego w żaden sposób stwierdzić i zweryfikować.
Łączę pozdrowienia.
Ze względów bezpieczeństwa, kiedy korzystasz z możliwości napisania komentarza lub dodania intencji, w logach systemowych zapisuje się Twoje IP. Mają do niego dostęp wyłącznie uprawnieni administratorzy systemu. Administratorem Twoich danych jest Instytut Gość Media, z siedzibą w Katowicach 40-042, ul. Wita Stwosza 11. Szanujemy Twoje dane i chronimy je. Szczegółowe informacje na ten temat oraz i prawa, jakie Ci przysługują, opisaliśmy w Polityce prywatności.