O tym właśnie mówię Stahoo. Tu mój mały ogródeczek i codzienna Msza z Nim. Tam cały paradajs i ja i On. Nuda z hortensjami? Nonsens.

Bez żartów, mielibyśmy siedzieć w niebie na balkoniku, jak dziadki z Muppetów, i natrząsać się z potępionych? Są w Objawienia tajemnice (Trójjedyność, Wcielenie, Eucharystia...), których tu nie zrozumiemy (choć, oczywiście, próbujemy). Jedni proponują prymitywne wyjaśnienia, inni traktują to jako dowód przeciwko Ewangelii, ale możemy też zaufać. Boga nie możemy w pełni zrozumieć, bo jest nieskończenie większy niż nasze pojmowanie. Z pewnością spotkanie Go przesłoni wszelkie nasze smuteczki, także te, które z obecnej perspektywy są ogromną tragedią. Albo, z drugiej strony: gdyby grzech mógł nas szantażować nawet TAM, znaczyłoby to, że nie został pokonamy -- a przecież wiemy, że owszem.

Nie, nikt nie każe natrząsać się z potępionych, ale kolega Muminekk zwrócił uwagę na słuszny problem, że po ludzku trudno jest cieszyć się z bycia zbawionym, gdy potępiona zostaje bliska Ci osoba.

Jasne, problem jest. Tylko ten cytat o nienawiści -- chybiony. Proponuję poczekać trochę (mniej niż 100 lat, można przyjąć) i samemu sprawdzić, jak to działa. ;-)

Po ludzku
„[…] po ludzku trudno jest cieszyć się z bycia zbawionym […]” Po ludzku tak. Po ludzku trudno jest zrozumieć zmartwychwstanie, trudno zrozumieć jedność Trójcy Świętej, wieczność, nieskończoność (choć nawet empiryczni ateiści jej istnieniu nie zaprzeczają). Po ludzku trudno jest zrozumieć nawet tak banalną przypadłość jaką jest brak kompatybilności praw fizyki kwantowej z ogólną czy szczegółową teorią względności. Po ludzku trudno jest sobie wyobrazić miony, taony i kwarki, promieniowanie tła, czarną dziurę albo czwarty wymiar przestrzeni. Trudno sobie wyobrazić nawet tworząc jej wizualny model, Butelkę Kleina albo wstęgę Möbiusa. A to dlatego, że Obiekty „n” wymiarowe zawsze daje się wyobrazić w sposób właściwy w „2n+1” wymiarach. Mając wyobraźnię trójwymiarową obiekt 1 wymiarowy zawsze widzimy w sposób prawidłowy, ale aby widzieć prawidłowo obiekty dwuwymiarowe musielibyśmy mieć pięciowymiarową wyobraźnię. Ograniczeniem nie są możliwości świata widzianego oczami fizyki, tylko możliwości naszej wyobraźni. Fajne nie?
Dlatego to „po ludzku” ma tak duże znaczenie. Nie przestają mnie zadziwiać ludzie, którzy zamarli, zastygli w punkcie zachwytu myślą oświeceniową, nawet gdy współczesny racjonalizm naukowy przyznaje się do błędu. Błędu jakim było opieranie się wyłącznie na empiryzmie doświadczalnym. Jeden z czołowych polskich fizyków twierdzi, że naukowo dowiedziono istnienie tajemnicy. Innymi słowy istnieją (i to jest naukowo pewne) takie obszary rzeczywistości które czekając nieskończenie długo i nieskończenie długo je badając nigdy ich nie dosięgniemy i nie poznamy. To pewna cecha immanentna, czyli mówiąc może kolokwialnie, ale bardziej jasno: tak już jest i już, z tym się nie dyskutuje. W czasach bardzo bliskich początkowi wszechświata (który znamy, ponieważ jesteśmy jego częścią) świat po prostu nie jest widzialny. A dodatkowo jak na złość ciągle się rozszerza. To nie religijne domniemania – to wnioski nauki całkowicie nie związanej z żadną religią i wiarą. Zresztą, jakie to ma znaczenie? Jezus nas nie zachęcał do tego abyśmy zrozumieli tylko abyśmy uwierzyli. Dlaczego? Może wiedział coś, czego my nie wiemy albo nie umiemy zrozumieć po ludzku. Pomimo tego szczerze zachęcam do posłuchania wykładów prof. Krzysztofa Meissnera. Chociażby po to żeby zrozumieć, że „tak po ludzku” nie wszystko da się zrozumieć. Właśnie - po ludzku, bo dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych. Empiryczno doświadczalna nauka godzi się z tym, że nie wszystko jest poznawalne i możliwe do zbadania i zrozumienia. Nauka tak, niektórzy ludzie, nie. Niektórzy utknęli w oświeceniu. I boją się zrobić krok do przodu. Bo cóż byłoby począć gdyby tak nagle okazało się, że Bóg jest, istnieje życie wieczne, dla zbawionych jest cudowne i przekracza ludzkie wyobrażenia, a wspólnota ludzka określana mianem kościoła powszechnego jest jego ramieniem i tam właśnie prowadzi najkrótszą drogą? Cóż wtedy ze sobą począć? Według niektórych lepiej o tym nie myśleć. Może i tak. Nie wiem, tego na pewno.