Od jutra będę chodził do lasu z ostrym patykiem i kamieniem, by upolować dzika i spożyć go na surowo. Tę ważną umiejętność też straciliśmy wskutek rozwoju cywilizacyjnego.

Góral może mieć niezłe wyczucie niuansów pogodowych w górach. Ale jak się go wsadzi w Gdyni na statek rybacki, to może zwymiotuje (choroba morska) i nie będzie miał najmniejszego pojęcia o zasadach nawigacji i zjawisk pogodowych obowiązujących na morzach. Po górach chodzą w 95% turyści z różnorakich regionów kraju, którzy nie muszą mieć doświadczeń i intuicji miejscowych górali. I muszą zdawać się na ostrzeżenia i widzę miejscowych oraz stacji meteorologicznych.

Wyrażanie pretensji, że większość ludzi nie zna się na wszystkim jest w sumie projekcją własnej wady, zwanej ignorancją, która faktycznie pleni się jak zaraza w dobie wszechobecnej informacji.

A może nie chodzi o morze? I nie o góry chodzi może. Może i ci co znają góry i ci co dobrze znają morze, winy raczej winni szukać w sobie, nie we wszystkich możliwych miejscach po za sobą. Ja wyczytuję w tekście redaktora myśl taką, że pokładając coraz większą ufność w sztuczną inteligencję, wydajemy się pozbywać swojej własnej. Z instynktów samozachowawczych gatunku zostało nam niewiele i tylko te bezwarunkowe: głód, pragnienie, popęd seksualny. Pycha fascynacji zdobyczami postępu cywilizacyjnego pcha nas w przepaść pełnego zaufania do IMGW, CZK, PSP, itp. Przestajemy spoglądać w lewo i w prawo przechodząc przez ulicę bo „przecież zapaliło się nam zielone światło”. Jako społeczeństwo i gatunek „ucywilizowany” zatracamy szacunek do przyrody, a wraz z nim naturalny lęk przed potęgą jej niebezpieczeństw. Instalacje odgromowe chronią nas przed piorunami, służby medyczne „uratują” w przypadku zranień i infekcji. Można by długo … więc do pointy: Zapatrzeni w ciekłokrystaliczne wyświetlacze „od wszystkiego”, przestajemy patrzeć pod stopy i w niebo. A potem jest wielkie zadziwienie.