A w Polsce? Rozpacz i histeria medialna, że się dziecko ledwo kończące podstawówkę nie dostało do liceum... że to tragedia, że krzywda, że łamanie przyszłości młodego człowieka. Jeśli chcemy mieć dobre uczelnie, to najpierw trzeba zadbać o dobrą selekcję, a nie o zawiedzione uczucia mamusi. Trzeba wyławiać tych, którzy mają talent i sami chcą go rozwijać. Bo nawet tylko jedno z powyższych, to już za mało, nie wspominając o przepychaniu na siłę: "bo za studentem idą pieniądze".

Nic dziwnego że UW spada na łeb na szyję. Pracownicy tej uczelni chyba więcej czasu spędzają na hejtowaniu ludzi o poglądach konserwatywnych niż na prowadzeniu prac naukowych (choćby ostatni głośny przypadek Jacka Kochanowskiego).

Publikacje i cytowania, pewnie wzajemne, to wynik bieżącego "życia naukowego". A żeby takie aktywne światowe życie prowadzić, trzeba mieć na to kasę, dobrą aparaturę, częste kontakty zagraniczne itd. Trzeba też należeć do "towarzystwa" o podobnych zasobach, zainteresowaniach, duże znaczenie ma na pewno wzajemna znajomość i zaufanie naukowców z tego samego kręgu, a anglosaski jest zapewne i najliczniejszy i najlepiej wyposażony. Reszta to raczej egzotyka, poza głównym nurtem naukowego hajlajfu. Mało kto kogo zna i wie co reprezentuje, to i o współpracę i bujne naukowe życie trudno. A my, właśnie ci ubożsi krewni, jesteśmy za to ponoć lepsi w naukach podstawowych, nie tak efektownych i generujących tak wielki ruch w naukowym interesie. Ilościowe oceny naukowej produkcji niekoniecznie mówią o jej jakości, a tu porównanie poziomu studenta i absolwenta polskiego z takim zagramonicznym byłoby ciekawe. I nie sądzę żebyśmy musieli mieć tu wielkie kompleksy.