Piszesz te bzdury z przekonania, czy celowo szerzysz dezinformację? Kwestia niewolnictwa i aborcji nie była nigdy osią sporów między Demokratami a Republikanami. Przed Wojną Secesyjną Demokraci i Wigowie nie mieli jednolitego stosunku do niewolnictwa, a gdy przyszło co do czego nastąpił rozłam w obu partiach. Także w momencie wybuchu wojny doszło do kolejnego podziału, część Demokratów opowiedziała się za poparciem dla wojny i zwalczaniu Konfederacji, część twierdziła, że sprawy należy rozwiązać pokojowo. Demokraci opowiadający się za wojną w wyborach startowali z ramienia Unii Narodowej i popierali Lincolna. Również w partii Wigów, z której wywodzą się Republikanie nie było zgody co do niewolnictwa. Partia podzieliła się, stworzono Free Soil Party, a Wigowie ostatecznie stracili na znaczeniu. A jak jeszcze dodać, że antyniewolniczy Lincoln należał do Wigów, będących zwolennikami niewolnictwa, to robi się już zupełnie ciekawie.

Odnośnie aborcji, to podział na proaborcyjnych Demokratów i antyaborcyjnych Republikanów jest współczesny i wyjątkowo nieprecyzyjny. W tradycyjnej strukturze Ameryki aborcja była elementem praw założycielskich, sięgających czasów sprzed uchwalenia konstytucji. Warto dodać, że sytuacja w USA była na tyle ciekawa, że prawu do aborcji sprzeciwiały się pierwsze amerykańskie feministki, uznając je za element opresji tradycjonalistycznego środowiska wobec kobiet, głównie niezamężnych. Do połowy lat sześćdziesiątych istniały w Partii Demokratycznej dwa nurty, północny i południowy, różniące się diametralnie postawą wobec usuwania ciąży.
Również partia Republikańska nie jest jednolita w tej kwestii, z jednej strony mamy tu ruch tradycjonalistów, którzy o wiele częściej są pro-life, jak również wolnościowców, którzy uważają, że wszelkie ograniczenia praw jednostki są niedopuszczalne.

Podział amerykańskich Republikanów i Demokratów na prawicę i lewicę jest też sporym nadużyciem. U Republikanów znajdziesz poglądy zarówno typowe dla centroprawicy, jak i te skrajnie liberalne, które w realiach europejskich nazwane byłyby "lewackimi". Z kolei u Demokratów spotkać można przedstawicieli amerykańskiej lewicy, którzy w Europie byliby centrowymi chadekami, typową lewicę, z poparciem dla ochrony środowiska, praw gejów i aborcji, ale także u Demokratów znajdziemy przedstawicieli "trzeciej drogi", czyli państwa wolnorynkowego, kapitalistycznego, którego pomoc socjalna ogranicza się do minimum w celu wyrównania szans.

Stany Zjednoczone i ich system polityczny są zbyt skomplikowane, by wtłaczać je w proste schematy.

Demokrata Stephens krytykuje Demokratę Jeffersona, wskazując na diametralną różnicę w tej kwestii. To tylko potwierdza, że nie była to prosta linia podziału na zasadzie "jedni za, drudzy przeciw".