Ponieważ zapis jest wewnętrzne sprzeczny. Dotyczy "uczuć", ale nie wskazuje czyje to mają być uczucia. Teoretycznie można być skazanym za obrazę uczuć nawet w sytuacji, gdy nikt nie czuje się obrażony. Prawo karne musi dotyczyć czynu obiektywnego.

Sataniści z Baltimore kierują się naukami La Vey'a, nie ma to nic wspólnego z bezinteresownym czynieniem zła (typu wywracanie nagrobków i krzyżowanie kotów), bardziej jest to religijny hedonizm i egoizm. Odrzucają oni morderstwa i celowe krzywdzenie drugiego człowieka, bardziej chodzi o stawianie samego siebie w centrum i przedkładanie własnego interesu nad interes bliźniego.
Intencjami satanistów z Baltimore było przeciwstawienie się tamtejszym chrześcijanom, którzy postawili w centrum miasta monument przedstawiający tablice z Dekalogiem, stwierdzili, że skoro chrześcijanie mogą afiszować się ze swoim wyznaniem, to oni też mogą. Amerykański ruch satanistyczny nie ma nic wspólnego ze zbuntowanymi nastolatkami, zrzesza głównie biznesmenów po pięćdziesiątce.

Ale dobra, jeśli satanizm nie jest adekwatnym przykładem, to weźmy współczesny hellenizm, obecny w Grecji i USA. Wyznawcy hellenizmu są jak najbardziej zarejestrowanym związkiem wyznaniowym. Co by było, gdyby polscy wyznawcy hellenizmu postanowili postawić w środku miasta swoją świątynię, na zewnątrz której stałaby figura Dionizosa, pijanego winem, z wielkim fallusem? Tylko proszę daruj argument, że przedstawienie bożka z erekcją podpada pod zgorszenie, skoro jako chrześcijanie możemy pokazywać w przestrzeni publicznej umęczone ciało Jezusa, przybite do krzyża.

W grafice google możesz znaleźć fotografie posągu, nie tylko kopytka i rogi, ale też pentagram, palce w geście "błogosławieństwa", mające być szyderstwem z Jezusa i dwoje dzieci wpatrzonych w jego oblicze. Na pewno nie przypomina satyra.

Co do Dionizosa, to owszem, podpada pod zgorszenie, z tego samego paragrafu, który zabrania pokazywać w miejscach publicznych ofiar tortur. Z czysto prawnego punktu widzenia Jezus zabity na krzyżu jest ofiarą tortur.

Też piszę o obrażaniu drugiego człowieka i o gruncie prawa cywilnego.

Jeśli ktoś obraża moją matkę, to zakładam sprawę z powództwa cywilnego, bo ja czuję się poszkodowany i żądam zadośćuczynienia. Tak samo powinno być z moimi uczuciami religijnymi, jak ktoś obraża Matkę Boską i czuję się tym dotknięty, to tak samo idę ze sprawą cywilną. Istnienie "uniwersalnego" przepisu o ogólnej ochronie uczuć religijnych jest pozbawione sensu, a taki właśnie istnieje obecnie w prawie - ścigany z urzędu.

Obrażanie ze względu na rasę, czy religię reguluje inny paragraf. W odróżnieniu od obrazy uczuć religijnych by doszło do przestępstwa trzeba mieć intencję obrażenia kogoś, w przypadku omawianego paragrafu obrazy uczuć religijnych można teoretycznie dokonać nieświadomie.

MagdaS, różnica między paragrafami polega na tym, że w pierwszym wypadku sprawca musi mieć intencję obrażenia kogoś, czyli działa z premedytacją i zamiarem dokonania czynu zabronionego. W przypadku obrazy uczuć religijnych nie musi mieć tej intencji, wystarczy, że jego działanie zostanie tak zinterpretowane.
Spójrz na przypadek Dody, skazanej za wypowiedź, że bardziej wierzy w dinozaury, niż w Biblię, bo jej zdaniem Pismo Święte to bzdury napisane przez ludzi odurzonych winem. To jest inna kategoria czynu, niż obrażenie ludzi wierzących - nie powiedziała przecież, że uważa chrześcijan za głupców, bo wierzą w Pismo, tylko uważa, że Pismo nie mówi prawdy. Nie można więc było jej skazać za obrazę chrześcijan, de facto skazana została za obrazę Pisma.

Gość, zniesławienie nie podlega ściganiu, zauważ różnicę, że art 212 wymaga wniesienia osobistej skargi, nie jest ścigane z urzędu. Jeśli ktoś znieważa Twoje dobre imię, to sam idziesz do sądu.

Własnym, to jest moja opinia.

Elle, kolega 12 sugeruje, że katolicyzm jest częścią struktury założycielskiej państwa, z czym polemizuję. Co do chrześcijaństwa, to zgoda, ale połowiczna. Politycznie chrześcijaństwo było fundamentem państwowości, włączając Polskę w krąg kulturowy zachodni. Pod względem religijnym Polskę ukształtowała postawa tolerancji religijnej.

Odnoszę się do wypowiedzi Dody, która została skazana za znieważenie uczuć religijnych, ponieważ wyraziła się krytycznie o Ewangelii.