Małżeństwem jest (tylko i wyłącznie!) kobieta i mężczyzna złączeni miłością małżeńską, która jest czysta, czyli pierwsza i jedyna. Ta miłość jest darem Boga dla ludzi, aby ich dzieci poczynały się w tej miłości niebiańskiej, aby ludzie na ziemi mieli przedsmak tego, co panuje w Niebie. Miłość małżeńska przejawia się tym, że złączeni tą miłością małżonkowie bez przerwy chcą ze sobą być, starczają sobie za cały świat, są ze sobą szczęśliwi. Ta miłość jest dla nich źródłem siły w utrzymaniu rodziny i znoszeniu wszelkich trudności życiowych, jest fundamentem pokoju na świecie i wszelkiego życia po Bożemu. Obecnie w Kościele małżeństwami nazywa się cudzołożne spółki egzystencjalno-seksualne i taki obraz małżeństwa przedstawiany jest dzieciom i młodzieży, co prowadzi je na manowce życia i odbiera im możliwość bycia szczęśliwymi, oraz rujnuje ludziom drogę do zbawienia i jest powodem całej góry zła.

Lubię strasznie czytać rygorystów, zwłaszcza o tak kwiecistym języku, jak sentymentalny ALBERT :)

Miłość małżeńska "czysta, czyli pierwsza i jedyna". A co np. z ponownym związkiem małżeńskim wdowy lub wdowca? Czy oni żyją już w nieczystości dlatego, że to miłość druga i niejedyna w ich życiu? czy oni mogą już co najwyżej żyć w "cudzołożnej spółce egzystencjalno-seksualnej"?

A słowa "ślubuję ci miłość"?

mnie w tym cytacie zawsze zastanawia zdanie "Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela", bo wg mnie często jest jak mówił ksiądz w filmie U Pana Boga za piecem "po mojemu Bóg nie miał z tym nic wspólnego" :)

ALBERT - mam wrażenie, że jesteś przepełniony jakąś skrajnie idealistyczną retoryką, która mogłaby mieć zastosowanie do ludzi, gdyby byli istotami doskonałymi, pozbawionymi jakichkolwiek wad, niezdolnymi do jakichkolwiek upadków czy uchybień. Tylko jest to jakieś abstrakcyjne myślenie, oderwane zupełnie od konkretu, jakim jest kondycja człowieka na tym świecie, limitowana przez zdolności poznawcze i intelektualne, czynniki zewnętrzne, wychowanie, takie czy inne skłonności organizmu.

Powiedziałbym, że piszesz formuły dla aniołów, nie ludzi (może nawet nie, bo anioły jak wierzymy także mają zdolność do upadku). No bo np. jak zmierzyć twoim zdaniem orzec o "dojrzałości "ludzi wychowanych w miłości przez rodziców", o "szczerej bliskości" z tymi rodzicami, czy wreszcie o tym, czy "potrzeba złączenia się z osoba płci przeciwnej" wyrasta z takiej samej zasady "na jakiej wzrastali"? Pomijając już np. to, że w takim układzie ludzie wychowani bez zachowania postulowanego przez Ciebie ideału nigdy nie byliby zdolni do sakramentu małżeństwa.

Przecież na dobrą sprawę o ważności i skuteczności wszelkich sakramentów dowiemy się dopiero po śmierci. Człowiek jest ułomny, zarówno ten, który ich udziela, jak i ten, który do nich przystępuje. Natomiast jest jeszcze coś takiego, jak zaufanie do dobrej wiary ludzi do nich przystępujących i Bożego miłosierdzia za nimi idącego. Bez nich pozostałyby nam niewykonalne przepisy, ciężary nie do udźwignięcia. Bezgrzeszność na tym świecie udała się dotąd Jezusowi i (wg Kościoła) Maryi.

Gościu, nie dziwię się takiemu uważaniu, bo te rzeczy nie mieszczą się w głowie materialisty. Dla materialisty uosobieniem ich bóstwa jest mamona i żeby jej oddawać należytą cześć, trzeba być egoistą, a egoizm to przeciwieństwo miłości.

@Kuba! "Tylko jest to jakieś abstrakcyjne myślenie, oderwane zupełnie od konkretu, jakim jest kondycja człowieka na tym świecie, limitowana przez zdolności poznawcze i intelektualne, czynniki zewnętrzne, wychowanie, takie czy inne skłonności organizmu." Jeżeli ktoś jest niewolnikiem swojego ciała, to waśnie tak myśli! To co napisałem, to jest tylko część elementarza na temat Szóstego Przykazania Bożego, a Przykazań jest dziesięć. Ludzie w ogóle, w tym i ludzie Kościoła, w bardzo poważnym stopniu nie mają już pojęcia jak należy wypełniać Przykazania Boże, a Przykazanie Szóste jest już prawie pustym sloganem. To nie są "ciężary nie do udźwignięcia"! To jest Wola Ojca wobec ludzi, Wola, której wypełnienie ludzi uszczęśliwia. Czy obecnie to co nazywane jest małżeństwem ludzi uszczęśliwia? Największymi ofiarami tego zakłamania małżeństwa są kobiety, bo kobiety mają pół rozum pół instynkt i mogą być szczęśliwe jedynie będąc w pełni oddaną mężczyźnie, a to jest możliwe jedynie wtedy, gdy kobieta miłuje mężczyznę miłością małżeńską. W innych przypadkach kobieta albo odbywa mechaniczny seks, albo jeżeli mężczyzny nie kocha, stosunek przeżywa tak jakby była gwałcona i to jest główną przyczyną rozpadania się spółek egzystencjalno-seksualnych. Największą ofiarą tych spółek są dzieci, bo wzrastają nie doznając miłości, są wychowywane w egoizmie, albo gdy spółka się rozpada, czują się niczyje i wyrastają na egoistów nienawidzących ludzi. Sprawa przestrzegania Szóstego Przykazania Bożego jest fundamentem życia ludzi na ziemi i drogi do zbawienia.

W tym fragmencie to nie jest napisane, ale wynika to z ogólnej treści Pisma Świętego. Poza tym człowiek ma rozum i zdolności poznawcze, więc poznaje otaczającą prawdę i wyciąga z tego wnioski, żyje na tym świecie i sam przeżywa, a przeżywa to, co w zależności od przebywanej drogi życiowej go spotyka. Doświadczenie miłości oblubieńczej/ małżeńskiej mają jedynie dzieci wychowane w rodzinie , która żyje chociaż w jakimś zakresie według zasad religii chrześcijańskiej. Ogólnodostępnym przykładem w polskiej literaturze jest życie Adama Mickiewicza, który opisuje swoją miłość w dziesiątej księdze "Pana Tadeusza", a która to miłość do Maryli Wereszczakówny została "rozdzielona". Życie Henryka Sienkiewicza, który swoją odwzajemnioną miłość opisuje w "Quo vadis" ( Marek i Ligia). Życie Juliusza Słowackiego, który rozkochany przez Ludwikę Śniadecką, został przez nią porzucony.Fakt istnienia tej miłości jest naukowo stwierdzony. Oczywiście ludzie wyznający materializm są do niej niezdolni i nie mają o niej pojęcia.

Zaraz, zaraz! Jak to nie jest napisane! Dałem się zaskoczyć Twojej sugestii. A słowa: "Co Bóg złączył" co znaczą? Czym łączy Bóg? Łańcuchami? Przecież Bóg jest przepełniony miłością i nie ma w Nim cienia egoizmu. Czym więc może łączyć? Łączy MIŁOŚCIĄ! Miłością niebiańską i ta właśnie miłość jest miłością oblubieńczą/małżeńską, która jest czysta, czyli pierwsza i jedyna!

Dremor, daj sobie spokój. To jest za trudne dla Ciebie.

Ale "Dremor" ma w tym przypadku rację. Miłość małżeńska nie jest w ogóle uwzględniana w sakramentologii. W definicji małżeństwa termin "miłość" pojawił się dopiero w Familiaris Consortio. Wcześniej przez wieki obowiązywała definicja małżeństwa Tomasza z Akwinu, który wyróżniał w nim zgodę jako materię sakramentu i wymieniał cele - zrodzenie potomstwa i środek zaradczy przeciw pożądliwości. Drugi cel jest o tyle zrozumiały, że przez wieki Kościół uznawał dziewictwo i celibat jako ideał życia chrześcijańskiego, zaś małżeństwo miało być środkiem zaradczym dla tych, którzy nie są w stanie żyć w absolutnej czystości.

Dremor myli się tylko w jednym miejscu, Casti Connubii jest z 1930, a nie 1921 roku :)

Tak, ma rację! Bo on pisze o kozie, a ja o wozie! On pisze o naukach uczonych w piśmie, a ja o Nauce Boga!

"Ale gdybyśmy my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście - niech będzie przeklęty!" (Gal 1, 8-9. ) Obecnie w Kościele panuje wielki rozgardiasz. Podobno w Niemczech jeden biskup udziela już ślubów LGBTowcom. W wielu miejscach w Kościele jest głoszona inna nauka niż jest w Ewangelii. Szczególnie w zakresie przestrzegania Przykazań Bożych.

W Ewangelii czytamy, że Maria "była poślubiona" Józefowi. Uwzględniając żydowskie zwyczaje to ojciec, lub opiekun panny młodej aranżował małżeństwo i było to jego wyłączne prawo. Oznacza to, że Maria do dnia zaślubin prawdopodobnie nie znała Józefa. Mimo to jest mowa o ich małżeństwie, więc Bóg złączył Marię i Józefa.

Również w listach pawłowych jest zalecenie, by mężowie miłowali swoje żony. Gdyby zgodnie z Ewangelią małżeństwo miało opierać się na miłości, to takie zalecenie Pawła byłoby bez sensu, bo po co nakazywać miłowanie w związku opartym o miłość?

Dzisiaj oczywiście akcentuje się miłość małżeńską jako nieodzowny i konieczny element związku, ale parafrazując słowa Jezusa "na początku tak nie było".

Maryja i Józef musieli się kochać, bo inaczej Józef nie przyjąłby brzemiennej Maryi do siebie. Zalecenie Pawła jest tylko zwróceniem uwagi na to, że prawdziwe małżeństwo oparte jest na miłości małżeńskiej. Mówił przecież do świeżych chrześcijan. Dzisiaj właśnie zapomina się że istotą małżeństwa jest miłość małżeńska , a nie seks, który jest egoistycznym używanie drugiej osoby, a nawet zwierząt i rzeczy.

No to teraz rozwiń swoją myśl, bo zaiste ciężko zrozumieć. Czyli św. Jan Paweł II nie ma racji? To kto ma? Wiara bez rozumu stają się ślepym fanatyzmem. Rozum bez wiary ostatecznie niszczy sam siebie. Kościół zawsze nauczał, że pomiędzy wiarą a rozumem musi panować harmonia. Tego nie rozumieją tak ruchy charyzmatyczne, jak też często ich oponenci, którzy z kolei popadają w błędy przeciwne (m.in. gnoza).

Tak trudno to zrozumieć? Prawdą jest wszelka rzeczywistość. Rację ma ten, kto tą rzeczywistość przedstawia taką, jaka ona jest. Aby to zrobić i aby racja była rozumiana, musi być wyrażona słowami o precyzyjnym odniesieniu do rzeczywistości której dotyczą. Wszystko, cokolwiek ma funkcjonować sprawnie i wydawać oczekiwane owoce, musi funkcjonować w oparciu o zasadę, że najważniejsza jest racja. To dotyczy przede wszystkim religii chrześcijańskiej, bo chrześcijaństwo jest jedyną religią zgodną z prawdą. Każdy (!), kto w chrześcijaństwie stawia osobę ponad rację, zadaje chrześcijaństwu śmiertelne ciosy.