> [Reformy Soboru Trydenckiego] była to krótkotrwała odnowa.

Doprawdy? Kościół żył tą odnową przez ponad 400 lat, do SW2. A i dzisiaj postanowienia tego wielkiego Soboru, jego Katechizm i liturgia są doskonałą odtrutką na herezję modernizmu.

> Świeccy wydziedziczeni?

To jest typowe hasło modernistów. Oni chcą "kościoła" demokratycznego, "kościoła" od dołu, który sam się rządzi, sam sobie kształtuje liturgię i doktrynę, jak protestantów. W krajach niemieckojęzycznych powstał nawet ruch "My jesteśmy Kościołem", który już w latach 90tych domagał się uznania konkubinatów, "kapłaństwa" kobiet, i samostanowienia o sprawach wiary.
> Nowe otwarcie
> Można powiedzieć, że obecna reforma zaczęła się z początkiem XX wieku, ale została rozeznana i nazwana po imieniu dopiero na Soborze Watykańskim II. Historycy Kościoła podkreślają jednak, że teraz już wchodzimy w etap rewolucji. I dlatego wszystko wygląda momentami tak groźnie. Konieczność deklerykalizacji pojawia się właśnie w kontekście skandali seksualnych. Za klerykalizm, zdaniem abp. Grzegorza Rysia ...

Jeden akapit, a takie nagromadzenie nieprawdziwych twierdzeń, zresztą powtarzanych jak mantra od SW2, w celu uspokojenia wiernych narastaniem straszliwego kryzysu widocznego w negowaniu Doktryny, deformacji liturgii, masowych odejściach od kapłaństwa i życia zakonnego, śmierci wielu zakonów, skandali obyczajowych itp. Jak mantra powtarzano nam, że objawy kryzysowe to stan przejściowy, a potem przyjdzie "wiosna Kościoła". SW2 nie był reformą, jak Sobór Trydencki, ale deformacją przede wszystkim Doktryny, potem liturgii i moralności, co widać wyraźnie w jego dokumentach. Ten sobór po prostu musiał przynieść takie skutki.
A słowa bpa Rysia o rzekomym klerykalizmie słyszymy i do Bergoglio, który zamiast karać duchownych i hierarchów dopuszczających się przestępstw seksualnych, bronił ich, jak choćby biskupów z Chile i ochraniał, jak McCarric'a. Ale wygodnie jest zrzucić winę na rzekomy klerykalizm, odwracając uwagę od prawdziwych przyczyn.

A moze jest to poczatek konca Kosciola,jaki znamy? Moze kolejna reforma jest niezbedna,zeby postawic BOGA w centrum adoracji,a nie instytucje,ktora podobno jest swieta,ale sklada sie z grzesznych czlonkow.Obecnie najwazniejsze jest by Kosciol w koncu zaczal brac w obrone ofiary moralne upadlych ksiezy,a nie ich samych,bo takie postepowanie udowodnilo jak obludna instytucja jest Kosciol. Naprawa dobrego imienia Kosciola zajmie wiele czasu,a ludzie nie beda juz tak naiwnie wierzyc we wszystko,co Kosciol mowi sam o sobie. Wierni zdjeli rozowe okulary i zobaczyli Kosciol,ktory jest dokladnie taki,jak ludzie,ktorzy Go tworza

> Sobór Watykański II w latach 60. XX wieku rozpoczął nowy etap w życiu Kościoła.

SW2 rozpoczął nowy etap? Niewątpliwie, tylko trzeba napisać, jaki to etap, bo ktoś mógłby pomyśleć, że jest to etap odnowy, a nie dzisiejszego straszliwego kryzysu. Od samego SW2 okłamywano nas, że sobór przyniesie "wiosnę Kościoła" - taki mini dogmat. Ten "dogmat" wielokrotnie powtarzał np. JP2, podczas gdy było widoczne, że przyniósł straszliwy kryzys: kapłaństwa, życia zakonnego, moralności, liturgii. Pokazują to jednoznacznie wszystkie statystyki życia kościelnego.

A przede wszystkim SW2 przyniósł kryzys doktrynalny, bo dokumenty soborowe zostały naznaczone herezją modernizmu - tego ścieku wszystkich herezji, jak go trafnie nazwał św. Pius Xty. Uderzenie w Doktrynę musiało po prostu doprowadzić do tak strasznego kryzysu.

> Trzeba tu podkreślić, że nie był to kryzys wiary jako takiej, ale kryzys Kościoła Rzymskiego ... bo ludzie, porzucając Kościół katolicki, niemal od razu przyłączali się do jednej ze wspólnot protestanckich ...

Protestantyzm we wszystkich swoich nurtach jest HEREZJĄ, a więc też sensu stricte kryzysem, a dokładniej negacją Wiary. To podejście jest zresztą bardzo charakterystyczne dla obecnego straszliwego kryzysu - to jest kryzys niejako od wewnątrz, kryzys samej istoty. Deformacja Martina Ludera oderwała niemal pół Europy od Kościoła, ale nie uderzyła w jego istotę - protestanci zanegowali Wiarę Katolicką i po prostu odeszli z Kościoła. Dzisiejsza soborowa deformacja uderza od środka negując tę Wiarę, jak robi to powyżej redaktor Dziedzina. Dzisiaj herezja i apostazja, śmiertelne dla duszy, nie tylko nie są piętnowane, ale nawet nie są nazywane po imieniu i traktuje się je jako coś normalnego - pokazuje to charakter głębię obecnego kryzysu.

> [Reformy Soboru Trydenckiego] była to krótkotrwała odnowa.

Doprawdy? Kościół żył tą odnową przez ponad 400 lat, do SW2. A i dzisiaj postanowienia tego wielkiego Soboru, jego Katechizm i liturgia są doskonałą odtrutką na herezję modernizmu.

Nie jestem historykiem i dlatego patrze na yen kryzys z duzym niepokojem. Takze ze wsyydem i niedoqierzaniem ile zla wyrzadzili ci ktorym ufalem