Pzrykre jest to, że w Gościu Niedzielnym podaje się nieprawdziwe informacje. To kłamstwo, ze wyświęcenie biskupów przez abp. Lefebvre'a wywołało schizmę. Proszę sprawdzić czym jest schizma! Było to nieposłuszeństwo wobec papieża, ale nieposłuszeństwo nie oznacza schizmy! Ponadto, w tym artykule jest informacja o liście Jana Pawła II do Abp. A dlaczego nie ma informacji o tym, że Abp. prosił Watykan o wyświęcenie biskupów, ale niestety Watykan ciągle wysuwał trudności i przesuwał ten termin. Abp. był przekonany, że działa w stanie wyższej konieczności, bo potrzeba biskupów, by Tradycja przetrwała. A to sprawia, ze nawet nie powinno się mówić o ekskomunice.

A ja pytam, dlaczego autor, który wyraźnie kieruje się uprzedzeniami dolewa oliwy do ognie. Przecież sam pisze, że Franciszek stawia się wyciągnąć rękę w kierunku Bractwa Piusa X, a sam pisze tekst mający na celu przedstawienie ich w złym świetle. Poje pytanie jest w jakimś m właściwie celu napisał Pan ten tekst? Z jaką intencją?

W artykule aż się roi od półprawd i fałszów. Zacznijmy od słowa schizma, które zostało użyte wobec działań abpa Lefebvre'a. Schizma to jest odrzucenie, brak podporządkowania się, władzy papieskiej. Akt nieposłuszeństwa papieżowi oczywiście schizmą nie jest. Schizmą było odrzucenie władzy papieskiej przez prawosławnych. W przypadku wyświęcenia biskupów przez abpa Lefebvre'a można co najwyżej się zastanawiać, czy był to akt nieposłuszeństwa. Jednak nawet to wcale nie jest pewne, bo papież nie jest władcą absolutnym i sam podlega prawu Bożemu wyrażonemu w Tradycji, a papieże soborowi popełnili mnóstwo wykroczeń przeciwko Tradycji Kościoła, która mieli chronić.

Absurdem jest tez pisanie o "ekskomunice" z mocy samego prawa. Takiego sformułowania użył co prawda JP2, ale wykazał się tu niezrozumieniem iem prawa kanonicznego, które sam promulgował. KPK z 1983 roku mówi, że biskup nie może wyświęcać innych biskupów bez zgody papieskiej, CHYBA ŻE działa w sytuacji wyższej konieczności. Jest też napisane, że biskup NIE PODLEGA KAŻE, nawet poczucie wyższej konieczności było TYLKO czysto subiektywne. Chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie zaprzeczy, że abp Lefebvre przynajmniej subiektywnie odczytywał zaistniałą sytuację jako konieczność. Zatem, z mocy KPK winy nie ponosi, choćby obiektywnie konieczności nie było, chociaż oczywiście była.

Absurdem jest też pisanie, że jakoby wyświęcenie biskupów bez zgody papieża było aktem schizmatyckim - KPK traktuje to zupełnie inaczej, jak to opisaliśmy.

"Jaki ekumenizm?"

Ten tytuł zakłamuje sytuację, bo sam Benedykt XVIty przyznał, że dialog z Bractwem jest dialogiem WEWNĄTRZ Kościelnym, a nie dialogiem ekumenicznym. Także autor oskarża o schizmę zupełnie bezprawnie, bo stanowisko Hierarchii Kościelnej jest zupełnie inne.

Jeśli chodzi o "dramatyczny" list JP2, to trzeba napisać, że on sam mimo swoich obietnic, parokrotnie nie dotrzymał słowa odnośnie wyświęcenia biskupów bractwa ciągle ten termin odsuwając. Dopiero śmiertelna choroba abpa Lefebvre'a spowodowała, że nie mógł wcześniej czekać. Zresztą JP2 w niezliczonych wypowiedziach, pismach, ale i posunięciach podważał Tradycję, którą właśnie papież ma pieczołowicie chronić, bo ona zawiera nauczanie Chrystusowe.

Napiszmy też wprost, że SW2 odważył w bardzo wielu miejscach nauczanie Kościoła i to w sprawach absolutnie fundamentalnych, np. jak cel stworzenia człowieka. GS pisze, że jakoby człowiek został stworzony dla samego siebie, co jest nieprawdą, bo jak wiemy, człowiek został stworzony, żeby wielbić Boga i służyć Mu. Tak samo został zafałszowany główny cel małżeństwa, jakim jest prokreacja i wychowanie potomstwa. O wprowadzeniu protestanckiego rytu mszy świętej i niekończących się nadużychciach z tym związanych długo by pisać. Podobnie długo by pisać o straszliwej dewastacji życia kapłańskiego i zakonnego po SW2, o blisko 100 000 księzy, którzy porzucili kapłaństwo. Trzeba by wspomnieć też, o przedefiniowaniu pojęcia Kościoła. O masowej schizmie w krajach zachodu, gdzie ponad połowa katolików opuściła Kościół, i Ameryki łacińskiej, gdzie Kościół opuściła blisko połowa wiernych odchodząc do sekt protestanckich, z którymi biskupi i niestety papieże prowadzili "dialog ekumeniczny". O skandalach pedofilskich i sodomii nawet pisać nie będę, bo sprawa nie przycicha.

Dzisiaj, jak chyba nigdy wcześniej, widać, że Kościół musi powrócić do Tradycji, do odwiecznego Nauczania, do katolickiego rytu mszy świętej, do katolickiej moralności. Właściwe, co by nie ruszyć, to okazuje się, że abp Lefebvre miał rację. Kiedyś pewnie zostanie z tego powodu ogłoszony świętym, a za to wielu posoborowych "świętych" zostanie wykreślonych z kalendarza liturgicznego.

Jeśli zważyć na sytuację Kościoła po SW2, na owoce tego soboru, to historia przyznaje rację arcybiskupowi Lefebvre'owi:

- zupełne zniekształcenie doktryny Katolickiej, włącznie z powstaniem homoherezji, ten rodzaj herezji to rzecz niesłychana w dziejach Kościoła, choć trapiły go najróżniejsze, włącznie z modernizmem nazwanym przez św. Piusa Xgo ściekiem wszystkich herezji

- dewastacja Katolickiej liturgii i pobożności, w tym wprowadzenie sprotestantyzowanej liturgii mszy świętej otwartej na wszelkie nadużycia, tańce "liturgiczne" jak w kultach pogańskich, bębny, gitary, harmonijki, kobiety ministrantki, ...

- przeinaczenie znaczenia sakramentów, szczególnie chrztu świętego i wiatyku

- zupełny rozkład dyscypliny życia zakonnego i kapłańskiego, niezliczone i wciąż narastające skandale, masowe odejścia od życia duchownego

- masowa apostazja obejmująca całe kraje i kontynenty

. . .

Zapytajmy może inaczej:

- Czy jest choć jedna rzecz, w której abp Lefebvre nie miał racji?

- Czy jest choć jeden dobry owoc SW2?

Artykuł mocno stronniczy. Wiedza autora nagannie niska, bo skoro autor bierze się już za temat tak trudny to należy się przygotować merytorycznie.

Pomijając kwestię wyświęcenia biskupów, pojawia się pytanie: co było i jest złego w zachowywaniu "przedsoborowej" nauki Kościoła i sprawowaniu liturgii, która na mocy bulli "Quo Primum" nigdy nie może być zabroniona? Jeżeli w ogóle rozpatrujemy kwestię czegoś "przedsoborowego" i "posoborowego", to znaczy, że są między nimi sprzeczności. Przykładem jest wolność religijna i ekumenizm. Ciekawe, czy ktoś wykazał błędy w tradycyjnym podejściu do tych spraw. Uwaga, niektóre stwierdzenia są "ex cathedra", np. o możliwości zbawienia tylko w Kościele (czy to też można obejść rozszerzając pojęcie Kościoła?). W każdym razie, gdybyśmy przyjęli, że np. w kwestii wolności religijnej myliło się 6 kolejnych papieży (w tym jeden święty i jeden błogosławiony), to dlaczego nie mogą mylić się współcześni papieże? Przecież żaden dokument SW II nie ma rangi nauczania uroczystego.

>> co Duch Święty powiedział Kościołowi i przez wydarzenie Soboru Watykańskiego II, i przez całe nauczanie ostatnich papieży (chodzi zwłaszcza o ekumenizm, dialog międzyreligijny, wolność religijną, stosunek do Żydów i reformę liturgii).

Nie wiem, co Duch Święty powiedział. Być może, wysyłając na Ziemię Matkę Bożą w Fatimie, która poleciła ujawnienie 3. Tajemnicy w roku 1960, chciał ostrzec Kościół przed tym soborem i tą reformą. O tym mówił śp. ks. Ingo Dollinger, który usłyszał to od swojego przyjaciela. kard. Ratzingera. Nie bał się tego rozpowszechniać w swoim otoczeniu (był profesorem w seminarium duchownym), chociaż Watykan wydał anonimowe dementi "w imieniu" papieża-emeryta w 2015 roku. Czy jednak nie zastanawia przychylność i determinacja Benedykta XVI w stosunku do Mszy Trydenckiej?

Bardzo trafny artykuł, podziwiam Franciszka za cierpliwość.

Na wstępie już jednostronna ocena postawy założyciela bractwa i kwestii legalność ekskomunik. Myślę, że warto spojrzeć na Bractwo znacznie przychylniej zwłaszcza przez pryzmat tego co się dzieje w kościele: udzielanie komunii cudzołożnikom, protestantom czy niekiedy łaskawe patrzenie w stronę środowisk LGBT. Obecny następca Św Piotra nie zajmuje stanowczego stanowiska. Miłość pomylił z miłosierdziem a to niestety poważny błąd. Miłosierdzie wypływa z miłości a nie na odwrót. W postępowaniu Watykanu widać wielką niespójność. Pod tym (i nie tylko tym) względem Bractwo stanowi potrzebny głos w dyskusji i przypomnienie jakie zadania ma KK i jaką ma tożsamość.