czy ta tajemnicza choroba nie jest nastepstwem takiego dobrodziejstwa jakim sa szczepienia?

Mi osobiście przykro, że rząd polski jak nie raz jest taki hop do przodu, tak tutaj cisza, a to Włosi zaoferowali pomoc. Może jeszcze się obudzą?

Nie kapuje po co takie porównywania... Wiadomo ,że dziecko Wiliama i Kate będzie tematem bo w końcu to ich książę.

Niestety, ale tak jest - jak Pan Autor w Swoim Tekście pisze... :-( 🛡Lidia Jasińska🛡 🥇🥈🥉 🛡Aby pozbawić ufność blasku zawiedzeni nazywają ją głupotą.🛡

Czy autor preferuje cierpienie nad godne życie?

Swiat w ktorym morderstwo i odbieranie prawa do zycia, nazywa sie litoscia... jak faszysci i marksisci. Jak w roku 1984....

Aborcja dotyczy nienarodzonego dziecka więc autor nie wie co pisze. A to zakończenie: "(...) równość, którą tak często we współczesnym świecie wycieramy sobie gęby"... no no, pogratulować.

Mają Demokrację i wybierali swoich polityków. Uchwalili prawo które życia nie chroni. Teraz są tego skutki.

Co mają wspólnego czyjeś narodziny do choroby kogoś?

Jak pokazuje historia, bycie Royal Baby nieraz nie tylko nie stanowiło ochrony, ale wręcz zagrożenie. Królewskie dzieci bywały mordowane. Mord nie zna systemu klasowego.

Książę i żebrak.

Nie wiem w jakim celu i z jakich pobudek uczepia się autor tego artykułu brytyjskiej rodziny królewskiej i nawet nie mam ochot się tego domyślać. Co natomiast w owym artykule jest wykrzywieniem rzeczywistości, to przemilczenie (być może powodowane niewiedzą) iż w tym samym dniu, statystycznie, urodziło się 360 tysięcy dzieci na całym świecie. Niewątpliwie pewien procent z nich urodziło się w rodzinach bogatych, o pełnym przekroju zaangażowania społecznego: od bogatych filantropów i dobrodziei po bogatych mafiosów i bandziorów. Inny procent, zapewne zdecydownie większy (gdyż taki jest ten podział społeczny świata) urodził się w rodzinach o wiele biedniejszych od rodziny brytyjskiego chłopca, w krajach, w których nie można nawet marzyć o sztucznym podtrzymywaniu życia.
Co zatem chce wykazać autor artykułu? Że na świecie nie ma równości między ludźmi, jeśli chodzi o zamożność i wpływy? To wiadomo i bez tego wątpliwego głosu. Że bogaty jest zły z samego faktu, że jest bogaty a biedny jest dobry z samego faktu, że biedny? Że równość jest wtedy, gdy bogatemu się odbierze a biednemu da? To prymitywny populizm i czysty socjalizm, jeśli nie komunizm. Równość w rzeczywistości ludzkiej ma swoje granice, a w oczach Boga, nieależnie od tego, co posiadamy, jesteśmy równymi. Jezusowa przypowieść o talentach oraz o nikczemnym słudze są tego obrazem. To Bóg rozdaje talenty, to Bóg decyduje co komu jest dane, i to Bóg, a nie sługa, rozlicza człowieka z tego, co z tym, co od Boga otrzymał, uczynił. Autor, jakkolwiek by sobie swego miejsca w świecie nie wyobrażał, jest tylko bożym stworzeniem, przypowieściowym sługą.

Pewien młody człowiek zapytał mądrego starca, jak to jest, że człowiek może być dobry lub zły. Starzec zastanowił się, i po chwili porównał dobro i zło do dwóch walczących ze sobą w człowieku wilków. Z jednej strony wilk nienawiści, zachłanności, z drugiej - wilk dobroci, przyjaźni. Młody człowiek zapytał: "Który wilk ostatecznie wygrywa?". Starzec odpowiedział: "Ten, którego karmisz".

Podpowiadam autorowi, żeby się następnym razem zastanowił, nim zacznie świat i ludzi porównywać i oceniać; by najpierw sprawdził, czy przypadkiem członkowie rodzin królewskich nie mają czynnego udziału w wielu przedsięwzięciach humanitarnych zanim przytroczy im winę płynącą wyłącznie z faktu bycia rodziną królewską oraz narodzin ich dziecka; By się pochylił nad nieprzeniknionością planu Bożego wobec każdego człowieka zamiast przypisywać sobie prawo do jego interpretacji oraz do roli oskarżyciela i sędziego. Możliwość pisania artykułów na łamach pisma katolickiego to też część planu Bożego, to talenty, zaliczka od Boga. Mam nadzieję, że Pan to rozumie.

Biedni nasi niepełnosprawni i ich matki walczące o godność.Nie są Alfiem i budzą zainteresowanie naszych prolajfiarzy tylko do porodu.

Do @Paulina:
I mnie porusza do żywego dramat ludzkiego decydownia o życiu i śmierci człowieka, szczególnie tego najmniejszego, bezbronnego. I nie potrafię tego wyrazić lepiej niż papież: „Jedynie Bóg decyduje o początku i końcu życia, również życia Alfiego Evans.”. I w tych słowach papieża zawiera się wielka głębia wiary: „Jedynie Bóg decyduje”.
Natomiast nie zgadzam się na to, by gdybaniem budować oskarżające obrazy. I to mnie w powyższym artykule uderzyło. Te zdania autora: „Ale Alfie ma pecha. Jest zwykłym chłopcem, a nie "Royal Baby". To tyle, jeśli chodzi o równość, którą tak często we współczesnym świecie wycieramy sobie gęby.”, choć nie zawierają bezpośrednich słów oskarżenia, to jednak budują wyraźną granicę między dwoma światami i dokonują oceny, który z tych światów jest zły. By kogoś oskarżyć lub obrazić, nie trzeba tego wyraźnie powiedzieć. Istnieje wiele zabiegów z obszaru retoryki i słowa pisanego, by zrobić to w białych rękawiczkach. Autor artykułu doskonale (zakładam, skoro zajmuje się pisaniem komentarzy) zdaje sobie z tego sprawę. Tak naprawdę nic nie łączy obu zdarzeń: dramatu Alfiego i narodzin książęcego dziecka. Jedynym łącznikiem jest gdybanie autora, owoc jego wyobraźni. On wywołuje pytanie: co by było gdyby?; on też od razu daje na to pytanie odpowiedź. Na jakiej podstawie? Na jakiej podstawie wciąga nowo narodzone i całej sytuacji niewinne dziecko w swój scenariusz alternatywnej rzeczywistości i czyni z niego sybmol nierównosci społecznej: „Royal Baby” w oparciu o własne gdybania? Karze wierzyć w świat, który wymyślił, w zdarzenie nie majace miejsca („Ciekaw jestem, czy GDYBY TAKA CHOROBA O NIEZNANYCH PRZYCZYNACH DOTKNĘŁA "ROYAL BABY", to sąd również wydałby decyzję o odłączeniu od aparatury bezbronnego dziecka. Wbrew woli rodziców. JESTEM PEWIEN, że w takim przypadku decyzja byłaby inna.”) i w oparciu o to stwierdza bez ciena wątpliwości: „To tyle, jeśli chodzi o równość, którą tak często we współczesnym świecie wycieramy sobie gęby.”.
Więc jeszcze raz mówię otwarcie: to nie jest dziennikarska rzetelność. To nie jest pisanie o prawdzie, a jej kreowanie. Czy gdyby w tym czasie nie narodziło się dziecko pary książęcej, autor znalazłby inne nowonarodzone dziecko, by wylać swoje rozczarowanie? Czy gdyby w tym samym czasie inne, anonimowe dziecko anonimowego Kowalskiego uratowano, sięgnąłby po jego szczęście dla wykazania nierówności społecznej?
Czy autor widzi, co czyni rzeczywistość budowana na słowie: „gdyby”?
Jeszcze raz proszę: proszę się zastanowić nastepnym razem.
Wierzę, że życie tego małego chłopczyka jest Bożym Dziełem i obrazem jego nieskończonej Miłości i że Bóg okaże swą Moc nawet, jeśli dla nas, ludzi, będzie ona niezrozumiała. Na pewno, w sercach wielu ludzi na całym świecie, to małe, kruche Boże Dzieło kiełkuje zapomnianym dawno ziarnem miłości bliźniego i braterstwa i ciśnie się na usta modlitwą, która być może na wielu ustach już dawno nie gościła.

@jola1954 - niestety autor pisze tylko to co kościołowi wygodne gdyż sam kościół nie dba o niepełnosprawnych

Stanisław Miłosz -Twoja wypowiedź to absurd! a setki zakonów na całym świecie? Caritas, Arka i rzesza innych kościelnych organizacji? Gdyby nie Kościół, to ponad połowa straciłaby jakąkolwiek opiekę - szpitale, hospicja,domy pomocy, starości, zakłady dla dzieci prowadzone przez zakonnice! Twoja wypowiedź nie ma najmniejszej racji bytu.

Bo taka jest prawda