W ostatnim numerze tygodnika "Wprost" była żona posła-lekarka opisała go jako mężczyznę,który twierdzi "że miarą człowieka jest umiejętność przystosowania się do konkretnych okoliczności" i "który dzieli świat na ludzi skutecznych,potrzebnych oraz całą resztę nieudaczników".
Z całego wywiadu wynika,że poseł to człowiek "kameleon",który w zależności od okoliczności i interesu zmienia poglądy,uznaje tylko siłę,nie wywiązuje się ze zobowiązań wobec ludzi i prawa.

"Brak informacji na temat posła z Biłgoraja powinien być konsekwentnie przestrzeganą zasadą wszystkich mediów".


Proszę Księdza Redaktora,

Apel o to, aby w niepodległym państwie prawa i obywatelskim społeczeństwie, bojkotować demokratyczny wybór jest niedopuszczalny i groźny dla demokracji i praw wolnościowych zapisanych w konstytucji. W ustach kapłana, naczelnego redaktora największego katolickiego tygodnika jest zdumiewający i potwierdzający fakt głębokiego kryzysu instytucjonalnego Kościoła.

Rozumiem, że na to co wyprawia demokratycznie wybrany przez prawie milion obywateli katolickiego Narodu poseł na Sejm RP, najlepszym rozwiązaniem jest, zdaniem Księdza, udawanie, że nic się nie dzieje i pełna blokada informacyjna, która by to udawanie uwiarygodniła. Nadto podnióśł to Ksiądz do rangi zasady. Przyznam szczerze, że zdumienie mnie ogarnia coraz większe, jak czytam ten artykuł. Bo to zaczyna świadczyć o bezradności mojego Kościoła w obliczu ewidentnego kryzysu wartości, pojawiających się zagrożeń i spadku jego autorytetu.

Czy ten apel, albo zasada wynika z faktu, że brakuje Księdzu rzetelnych i prawdziwych argumentów na to, co robi, z coraz większym zresztą nasileniem od 2 lat Janusz Palikot ? Jeżeli byłaby to prawda, to ona musi budzić mój głęboki niepokój.

Jest on tym większy i coraz bardziej zdumiewajacy, bo wynika z faktu, że gorzka lekcja historii sprzed 2 lat, która dokonywała się na Krakowskim Przedmieściu, poszła na marne. Tam też Kościół hierarchiczny w swej większości udawał, że sprawa wykorzystywania najświętszego znaku chrześcijaństwa do walki z politycznym przeciwnikiem nie dotyczy Kościoła. To właśnie wtedy narodził się Ruch Palikota, jako przejaw buntu wobec słabości i bezczynności Kościoł katolickiego wobec wyzwań, które go przerosły.

Czy jako katolik mam rozumieć, że żadne wnioski z tej lekcji nie zostały i nie zostaną przez Kościół wyciągnięte ? Czy Kościół nie zamierza zrobić rzetelnego i prawdziwego rachunku sumienia za ewidentne winy z okresu ostatnich 2o lat budowania demokracji ?

Jeżeli tak by sie stało, a wiele na to wskazuje, to propagandowa dziś akcja Palikota w świetle kamer i fleszy, nie będzie li tylko pustym indywidualnym zabiegiem.

Kościół Chrystusowy przetrwa, bo zbudowany jest na prawdzie i miłości. Czas najwyższy, aby w tym duchu odniowiony został także w Polsce, o czym doskonale Ksiądz wie. Innej drogi nie ma, bo drogą jest Chrystus, a drogą Kościoła człowiek.
pozdrawiam,

Zgadzam się. Mnie również bolało, że kościół upolityczniając walkę o krzyż, odciął się od niej. Dlaczego mamy więc walczyć o religię w szkołach? To tez można upolitycznić dla wygody. Chrystus nie szukał wygód.

No tylko nie wylejmy dziecka z kąpielą!

Pięknie zostało napisane powyżej-cytuję "Kościół Chrystusowy przetrwa, bo zbudowany jest na prawdzie i miłości /......./ bo drogą jest Chrystus, a drogą Kościoła człowiek."

W Polsce zbyt rzadko podkreśla się,że Kościół to wspólnota ludzi wierzących,czyli księży i tzw. wiernych, czyli nas ,ale co również ważne ludzi,a nie świętych.
Jeżeli Kościół popełnił błędy to popełnili je niektórzy kapłani,hierarchowie,bo chodziło o różne sprawy,również majątkowe,bo była infiltracja,bo nie wszyscy przetrwali ogólny kryzys wartości,ale nie zmienia to faktu,że Kościół jest głosicielem wartości moralnych,ostoją rodziny i z jednej strony powinniśmy się domagać reform,a zwłaszcza większego wpływu wspólnoty na poczynania Kościoła,z drugiej strony walczyć o jak największy udział Kościoła w życiu publicznym.
Bo jeśli zabraknie np.nauki religii w szkołach,to w kogo to uderzy,czy tylko w "pensje" księży?

Doprawy, dla Polski, nie jest żadną stratą,
Jeśli jeden poseł został apostatą.
Lecz innych przestrzec trzeba nam w tej chwili,
Aby tego błędu również nie zrobili.

Jeśli nikt nie będzie głosem posła wspierać,
To jak Rejtan może szaty swe rozdzierać.
Nie pieniądz bogactwem, nie bogate łupy,
Ale przynależność do konkretnej grupy.

Możesz mieć fortunę i Rockefellera,
Ale nikim jesteś, gdy Cię nikt nie wspiera.
Będziesz wciąż bogatym i nie zginiesz marnie,
Gdy Cię jakaś warstwa społeczna przygarnie.

W poprzednim komentarzu Naczelnego ks. Marka "Porfiry" napisał tak m.in." "Jaki naczelny, taki wstępniak. Nie musi wiele pisać..." (Święte obrazy w krainie Euro spoko
).
Nie wymieniając nazwiska posła z Biłgoraja, czyli Janusza Palikota, bo przecież mógłby się Naczelny skalać tym człowiekiem, śmiertelnie niepoważnie ks. Gancarczyk przystąpił do połajanek posła, uznając według własnych domniemywań, że "dotknął [on] sprawy śmiertelnie poważnej. Zamachnął się na własną duszę. Wyrzeczenie się wiary chrześcijańskiej Kościół od początku uważał za jeden z najpoważniejszych grzechów. I powód wielkiego smutku – oto człowiek mówi otwarcie Bogu "nie".
Pytanie, a co to w ogóle Księdza obchodzi jakie decyzje człowiek podejmuje w swoim życiu?
Czy człowiek musi być raz na zawsze przywiązany do Kościoła, bez wgzlędu na okoliczności z racji tych jak ten Kościół działa publicznie? Kto Księdzu dał prawo oceniania kogokolwiek? A jeśli już to proszę zająć się ocenami swojego Kościoła, jego kapłanów i samych wiernych, których postawy nie są godne ludzi wiary. Przykładów jest wiele.
Heppening Palikota pokazał miałkość Kościoła co do jego roli w działalności publicznej, bowiem od razu pojawiły się głosy oburzenia i wykładni samego hierarchy kard. Nycza na temat chrztu i apostazji. Za tymi głosami poszła krytyka tych głosów, tak na forach internetowych jak i w prasie, niekiedy złośliwa. Kościół bowiem nadal twierdzi, że wyłącznie przez niego (czyli kapłanów) jako pośrednika człowiek może dostąpić łaski Boga. A przecież sam Jezus mawiał aby każdy człowiek miał osobisty kontakt z Bogiem, osobiście i w odosobnieniu, przez własną modlitwę.
Czyżby ks. Marek zapomniał o tych zaleceniach Nauczyciela?
I na koniec przypomnę jeszcze o wolności człowieka w wyborze wiary na podstawie deklaracji Soboru Watykańskiego II.