W mojej opinii artykuł wypacza sens objawienia. Na zdjęciu jest jest figura upamiętniająca przyjmowanie Komunii Świętej. Tekst tego objawienia jest następujący: "Pierwsze widzenie Anioła w Loca do Cabeço z Hiacyntą i Franciszkiem. Łucja wspomina: "Zobaczyliśmy w pewnym oddaleniu ponad drzewami w kierunku wschodnim światło bielsze od śniegu w kształcie młodzieńca przejrzystego, bardziej jaśniejącego niż kryształ w blasku słonecznym".
Jestem Aniołem Pokoju, módlcie się ze mną: "O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i kocham Cię. Proszę, byś wybaczył tym, którzy w Ciebie nie wierzą, którzy Ciebie nie uwielbiają, którzy Ciebie nie kochają, którzy Ci nie ufają".
Tak macie się modlić. Serce Jezusa i Maryi słuchają z wagą waszych próśb." Więc jak Muzułmanie nawrócą się tak by móc to wypowiedzieć tą modlitwę i tak adorować Pana Jezusa - to ok będziemy mówili o wypełnianiu przesłania z Fatimy.Do tego czasu mamy się modlić tak jak uczył nas tego ten Anioł. Drugi wniosek jest taki - popatrzcie na te dzieci i zastanówcie się czy dzisiaj też tak przyjmujecie Komunię Święta. W opisie co się działo później jest, że Anioł klęknął obok dzieci i razem z nimi adorował Boga - czy tak to dzisiaj wygląda w naszych kościołach? To jest przesłanie z Fatimy, a nie jakieś "pokonywanie murów"!

Objawienia nie miały miejsca w Fatimie, tylko w pobliskiej wiosce Cova da Iria.

Artykuł zasługuje na uwagę i szacunek dla Autorki, m.innymi ze względu na:
Studium dokumentów historycznych, których poszukiwanie, tłumaczenia ( ze staro-

portugalskiego - sic!) w tym źródeł Xii-to wiecznych,wymagało wielkiego nakładu starań.
Efektem tych badań jest udokumentowane, a przez to najbardziej prawdopodobne pochodzenie

nazwy Fatima, które w innych źródłach podawano jako opowieści, podania ludowe, o

charakterze na wpół legendarnym.

Główną tezą artykułu jest, jak się zdaje, wskazanie nieprzypadkowego działania Opatrzności

Bożej, co do wyboru miejsca objawień NMP,poprzedzonych przez Anioła Pokoju, i znaczenia

tego faktu dla możliwości dialogu pomiędzy Chrześcijaństwem a Islamem,- w ślad przemyśleń

Sługi bożego Abp. F.Sheena.

Założenie takie zgodne jest ze wskazaniem św. Jana Pawła II,zawartym w Jego przemówieniu

skierowanym do wyznawców Islamu, podczas wizyty w Wielkim meczecie Omajjadów

(Syria,Damaszek,2001 r.),u grobu św.Jana Chrzciciela, a mianowicie (cyt):

"Ważne jest, aby muzułmanie i chrześcijanie nadal zgłębiali wspólnie zagadnienia

filozoficzne i teologiczne, aby uzyskać bardziej obiektywną i rozległą wiedzę o

przekonaniach religijnych drugiej strony. Lepsze wzajemne zrozumienie z pewnością

ukształtuje — na płaszczyźnie praktycznej — nowy sposób przedstawiania naszych dwóch

religii nie jako skłóconych z sobą, co zbyt często czyniono w przeszłości, lecz połączonych

partnerską więzią dla dobra ludzkiej rodziny."

Rozważania ,podjęte przez Autorkę ,jak najbardziej mieszczą się w tym nurcie,opisując wspólne

dzieje wyznawców obydwu religii.
Należy cieszyć się,że temat pokonywania barier, "murów" dzielących ludzi obydwu kultur i

religii na płaszczyźnie miłości , "caritas cristiana", jest ciągle źródłem nadziei i

pragnienia pokoju - równocześnie będąc dalej przedmiotem przemyśleń i troskliwości ludzi

współczesnych - jak to wyraz daje Autorka w swoim opracowaniu.
Takim przemyśleniom można życzyć jedynie : Szczęść Boże! a także - w przyszłości na ich

rozwijania w przyszłych wydaniach naszego "Gościa", co Daj Boże!

Artykuł zasługuje na uwagę i szacunek dla Autorki, m.innymi ze względu na:
Studium dokumentów historycznych, których poszukiwanie, tłumaczenia ( ze staro-

portugalskiego - sic!) w tym źródeł Xii-to wiecznych,wymagało wielkiego nakładu starań.
Efektem tych badań jest udokumentowane, a pzez to najbardzirj prawdopodobne pochodzenie

nazwy Fatima, które w innych źródłach podawano jako opowieści, podania ludowe, o

charakterze na wpół legendarnym.

Główną tezą artykułu jest, jak się zdaje, wskazanie nieprzypadkowego działania Opatrzności

Bożej, co do wyboru miejsca objawień NMP,poprzedzonych przez Anioła Pokoju, i znaczenia

tego faktu dla możliwości dialogu pomiędzy Chrześcijaństwem a Islamem,- w ślad przemyśleń

Sługi bożego Abp. F.Sheena.

Założenie takie zgodne jest ze wskazaniem św. Jana Pwła II,zawartym w Jego przemówieniu

skierowanym do wyznacwów Islamu, podczas wizyty w Wielkim meczecie Omajjadów

(Syria,Damaszek,2001 r.),u grobu św.Jana Chrzciciela, a mianowicie (cyt):

"Ważne jest, aby muzułmanie i chrześcijanie nadal zgłębiali wspólnie zagadnienia

filozoficzne i teologiczne, aby uzyskać bardziej obiektywną i rozległą wiedzę o

przekonaniach religijnych drugiej strony. Lepsze wzajemne zrozumienie z pewnością

ukształtuje — na płaszczyźnie praktycznej — nowy sposób przedstawiania naszych dwóch

religii nie jako skłóconych z sobą, co zbyt często czyniono w przeszłości, lecz połączonych

partnerską więzią dla dobra ludzkiej rodziny."

Rozważania ,podjęte przez Autorkę,jaknajbardziej mieszczą się w tym nurcie,opisując wspólne

dzieje wyznawców obydwu religii.
Należy cieszyć się,że temat pokonywania barier, "murów" dzielących ludzi obydwu kultur i

religii na płaszczyźnie miłości , "caritas christiana", jest ciągle źródłem nadzieji i

pragnienia pokoju - równocześnie będąc dalej przedmiotem przemyśleń i troskliwości ludzi

współczesnych - jak to wyraz daje Autorka w swoim opracowaniu.
Takim przemyśleniom można życzyć jedynie : Szczęść Boże! a także - w przyszłości na ich

rozwijania w przyszłych wydaniach naszego "Gościa", co Daj Boże!

Artykuł zasługuje na uwagę i szacunek dla Autorki, m.innymi ze względu na:
Studium dokumentów historycznych, których poszukiwanie, tłumaczenia ( ze staro-

portugalskiego - sic!) w tym źródeł Xii-to wiecznych,wymagało wielkiego nakładu starań.
Efektem tych badań jest udokumentowane, a pzez to najbardzirj prawdopodobne pochodzenie

nazwy Fatima, które w innych źródłach podawano jako opowieści, podania ludowe, o

charakterze na wpół legendarnym.

Główną tezą artykułu jest, jak się zdaje, wskazanie nieprzypadkowego działania Opatrzności

Bożej, co do wyboru miejsca objawień NMP,poprzedzonych przez Anioła Pokoju, i znaczenia

tego faktu dla możliwości dialogu pomiędzy Chrześcijaństwem a Islamem,- w ślad przemyśleń

Sługi bożego Abp. F.Sheena.

Założenie takie zgodne jest ze wskazaniem św. Jana Pwła II,zawartym w Jego przemówieniu

skierowanym do wyznacwów Islamu, podczas wizyty w Wielkim meczecie Omajjadów

(Syria,Damaszek,2001 r.),u grobu św.Jana Chrzciciela, a mianowicie (cyt):

"Ważne jest, aby muzułmanie i chrześcijanie nadal zgłębiali wspólnie zagadnienia

filozoficzne i teologiczne, aby uzyskać bardziej obiektywną i rozległą wiedzę o

przekonaniach religijnych drugiej strony. Lepsze wzajemne zrozumienie z pewnością

ukształtuje — na płaszczyźnie praktycznej — nowy sposób przedstawiania naszych dwóch

religii nie jako skłóconych z sobą, co zbyt często czyniono w przeszłości, lecz połączonych

partnerską więzią dla dobra ludzkiej rodziny."

Rozważania ,podjęte przez Autorkę,jaknajbardziej mieszczą się w tym nurcie,opisując wspólne

dzieje wyznawców obydwu religii.
Należy cieszyć się,że temat pokonywania barier, "murów" dzielących ludzi obydwu kultur i

religii na płaszczyźnie miłości , "caritas christiana", jest ciągle źródłem nadzieji i

pragnienia pokoju - równocześnie będąc dalej przedmiotem przemyśleń i troskliwości ludzi

współczesnych - jak to wyraz daje Autorka w swoim opracowaniu.
Takim przemyśleniom można życzyć jedynie : Szczęść Boże! a także - w przyszłości na ich

rozwijania w przyszłych wydaniach naszego "Gościa", co Daj Boże!