„Znakomity rynek zbytu. Wszyscy chodzą boso!” - i później mam wiele telefonów, tych co uznali, że potrzebuję tego, czego nie potrzebuję. Znam handlowców potrafiących pewnie sprzedać piasek na pustynię, więc wyjściowe lakierki czy szpilki nie byłyby dla nich problemem.

A co do ewangelizacji to warunek podstawowy, trzeba wierzyć w to co się mówi. I to wierzyć bez żadnych "ale...". Bo tylko tacy ewangelizatorzy mają racje bytu. A ilu takich jest. Żyję długo i spotkałem jak do tej pory pewnie z pięciu. Przy czym to sami zakonnicy, ale oni tak mają, inaczej by nie wytrzymali w zakonie.
Niestety małżeństwo opowiadające o radości bycia katolikami nie mające tej radości w sobie, księża opowiadający o skromności życia nie mający w swym życiu poczucia potrzeby skromnego życia, biskupi chcący uznania tłumu etc.
A do tego wielu świeckich ewangelizatorów akcentujących drzazgę w oku bliźniego, wielu co na sile szuka złego opowiadając głupoty choćby o grzechach pokoleniowych, czy też wielu co szukają poklasku i odkrywający w sobie moc bycia liderem.
W dzisiejszych czasach ewangelizator musi zaprzeć się siebie i to dosłownie, a to nie jest łatwe, bo liczy się mierzalny tu i teraz sukces. Choćby tłumów na spotkaniach.