Bardzo dziękuję za ten artykuł. W samo sedno ! Jestem zdania, że należy wsłuchiwać się w to, co Duch Święty mówi DZIŚ do Kościoła przez pontyfikat Franciszka, mając w pamięci wspaniałe nauczanie Magisterium - w całości.

Nie zmarnujmy danego nam czasu obecnego pontyfikatu! Kiedyż indziej moglibyśmy się pokłonić w ogrodzie watykańskim lub w rzymskim kościele Pachamamie! Tego ubogacenia nie można odrzucać śniąc sny o przeszłości. Trzeba iść z duchem czasu, z duchem tego świata!

"W teorii teoria i praktyka są tym samym, ale w praktyce już nie" (cyt. za Einsteinem)

Pojawiła się np. dobra teoria do praktyki zaproponowanej w AL - interpretacja przedstawiona przez kard. Muellera. Pojawiła się... a czy dziś słychać cokolwiek o niej z Watykanu? Czyli jak to jest w końcu? Popper na pewno ma tu jeszcze rację bytu?

NIECHCIANY ŚWIĘTY
JUŻ POJUTRZE 76 ROCZNICA MĘCZEŃSKIEJ ŚMIERCI o. LUDWIKA WRODARCZYKA

"Od Pana Jezusa otrzymałem jako podarek i order - krzyż, który mam nosić idąc za nim." - te słowa ojca Ludwika wypełniły się w nocy 6/7 grudnia 1943r.

Ojciec Ludwik, urodzony w Radzionkowie na Śląsku, proboszcz w Okopach na Wołyniu, został zamordowany w nocy z 6 na 7 XII 1943r. Dnia 6 grudnia 1943r wieczorem bandyci z Ukraińskiej Armii Powstańczej napadli na Okopy i okoliczne wioski. Zaczęła się rzeź mieszkańców, rabunki i palenie domów. Ojca Ludwika proszono, aby uciekł do lasu w obliczu niebezpieczeństwa. On jednak około godziny 22 udał się do swojego kościoła. Wtedy wtargnęli oprawcy. Ksiądz został wywleczony z kościoła. Mordercy z UPA sprofanowali kościół, w którym zabili dwie kobiety, które stanęły w obronie swojego proboszcza - 18-letnią Weronikę Kozińską i 90-letnia Łucję Skurzyńską.
Kościół zdemolowali, a konsekrowane Hostie rozsypali po podłodze. Obrabowali kościół i zakrystię. Chcieli go podpalić, ale po usilnych błaganiach księdza, odstąpili od tego zamiaru. Następnego dnia na stopniach ołtarza ludzie znaleźli zakrwawioną koloratkę.
Księdza wleczono na postronku za saniami do odległej 7 km wsi Karpiłówki, gdzie stacjonowało dowództwo bandytów z UPA. Na śniegu znaleziono podarte skrawki ubrania księdza i krople krwi - ślady po biciu i maltretowaniu. Następnie wywieziono go samochodem do uroczyska Pałki. Tam rozebrali go do naga. Poddali go nieludzkim torturom - bito, kłuto bagnetem, przypalano stopy gorącym żelazem.
Gdy ojciec Ludwik czuł już swój koniec, poprosił swoich katów o możliwość pomodlenia się. Modlił się długo, po czy wstał i powiedział "Jestem gotów". Na koniec poddano go przecinaniu piłą. Oprawcy zmusili do tego ukraińskie kobiety, które stały się przymusowymi wspólniczkami ich bestialstwa. Na wpół przeciętego, ale dającego jeszcze oznaki życia, rzucili pod drzewem i oddali do niego serię z karabinu.
Ponad 30 lat temu Saletyni - współbracia ojca Ludwika - zaczęli starać się o jego beatyfikację. Potem proces przejęła diecezja katowicka. Wszystko chyba utknęło w biurokracji i kościelnej poprawności politycznej.
Kościół katolicki dotąd nawet nie beatyfikował ani jednego męczennika kresowego. A jest ich setki - księży i sióstr zakonnych oraz świeckich. Zamordowanych tylko za to, że byli katolikami i Polakami.

Szanowny Panie Redaktorze,
"odmienianie przez wszystkie przypadki sformułowania "opcja Benedykta"", jak to Pan określił, ma rzeczywiście związek z książką "Roda Drehera - Opcja Benedykta. Jak przetrwać czas neopogaństwa" ale tytułowym Benedyktem jest św. Benedykt, założyciel zakonu benedyktynów, a nie papież Benedykt XVI. Sama książka, ani większość dyskusji z nią związanych nie odnosi się do problemu, który poruszył Pan w swoim artykule. To co Pan napisał jest jakąś formą manipulacji - wprowadzaniem w błąd czytelników Gościa co treści książki.

Jak słusznie zauważył p. ANDRZEJGONIA wzmiankowana książka nie mówi o BXVI. Szkoda że Autor nie spróbował poznać tego z czym próbuje polemizować: "Opcja Benedykta" nie skupia się na diagnozie, ale na bardzo praktycznych rozwiązaniach.

Szanowni, zwracam uwagę, że, po pierwsze, mój komentarz nie jest omówieniem książki "Opcja Benedykta", tylko próbuje nieporadnie powiedzieć o zjawisku o wiele szerszym, które jest akurat zbieżne z tymże tytułem, który, owszem, też nie bez powodu ukazał się w określonym czasie, czyniąc "opcję Benedykta" pewną figurą myślenia o sytuacji Kościoła dzisiaj. Zresztą, pisząc w tekście o "opcji Benedykta" celowo nie użyłem dużej litery, która sugerowałaby odwołanie wprost do książki, choć jednocześnie przyznaję tuż obok, że to za sprawą książki hasło zrobiło swoją karierę. Po drugie - ponieważ mowa o zjawisku szerszym niż tytuł i sama książka, jest jasne, że w tekście mowa jest o nostalgicznym patrzeniu na czasy pontyfikatu Benedykta XVI przy jednoczesnej postawie "przeczekującej" pontyfikat Franciszka. Po trzecie - chodzi przede wszystkim na wskazanie, że sama diagnostyka stanu wiary to dziś za mało, mamy to już dawno za sobą, a to diagnostyką zazwyczaj ekscytują się ciągle niezliczone rzesze komentatorów w "katolickich internetach". Po czwarte wreszcie - żeby nie było, że "opcja Benedykta" (gdzie chodzi o Benedykta XVI) jest tylko literalnie zbieżna z "Opcją Benedykta" Roda Drehera (gdzie chodzi o św. Benedykta z Nursji), oddajmy głos samemu autorowi i wydawcy, którzy aż tak bardzo od zbieżności bardziej symbolicznej się nie odżegnują - bo dlaczego niby w polskim przynajmniej wydaniu jako motto widnieje cytat z... Benedykta XVI z pogrzebu kard. Meissnera: "Bóg nie opuści swojego Kościoła, nawet teraz, gdy łódź nabrała wody i jest na skraju zatopienia" i dlaczego w nocie wydawniczej czytamy: "Dla autora, Roda Drehera, jest całkowicie jasne, że Benedykt XVI mówi, iż Kościół Chrystusa wydaje się tonąć, kapitulując przed „duchem czasu". Benedykt XVI zdaje się apelować do tych katolików, którzy przeciwstawiają się duchowi czasu, chcącemu opanować Kościół powszechny: Macie rację. Rzeczy idą tak źle, jak się wam wydaje. Trwajcie w wierze i nie bójcie się. Chrześcijanie na Zachodzie są świadkami masowej apostazji. Jest ona duchowym odpowiednikiem potopu, który pochłonął świat w czasach Noego. Wierzący muszą więc budować własne arki, na których pokładzie przeniosą wiarę przez obecne mroczne i burzliwe czasy, dla ratowania własnych dusz i zachowania wiary na okres, kiedy trzeba ją będzie odbudować", czytamy w opisie książki. A wreszcie sam autor w wywiadzie dla "Znaku" nie stronił od analogii: "„Opcja Benedykta” to wybór, przed którym stoją wszyscy chrześcijanie w erze postchrześcijańskiej biorący swoją wiarę na poważnie. Ok. 500 r. Benedykt z Nursji opuścił zdobyty przez barbarzyńców Rzym – miejsce chaosu i moralnego upadku – ponieważ obawiał się, że jeśli w nim zostanie, straci wiarę. Zaszył się w lesie, by tam się modlić i podążać za Bożą wolą, a w końcu stworzyć pierwsze klasztory. W kolejnych wiekach, gdy zachodnia Europa pogrążała się w anarchii, gromadzili się w nich mężczyźni pragnący prowadzić życie monastyczne. Owi mnisi położyli fundament pod ponowne narodziny europejskiej cywilizacji. Dlatego Kościół ogłosił św. Benedykta patronem Europy". Na pytanie, jaki to ma związek z nami, odpowiedział: "Uważam, że żyjemy w czasach, które w kwestiach moralnych i duchowych mają swój odpowiednik w epoce upadku Rzymu. Papież Benedykt XVI powiedział, że Europa nie zmagała się z takim kryzysem od 1500 lat. Siły antychrześcijańskie wewnątrz naszej cywilizacji są tak potężne, że jeśli my, zwyczajni chrześcijanie, nie wycofamy się w jakiś rozsądny sposób z tego głównego nurtu i nie znajdziemy nowych sposobów życia wiarą we wspólnocie, to utoniemy w nim". Może więc nie warto aż tak bardzo "opcji Benedykta", czyli nieustannego przeciwstawiania "stabilnego pontyfikatu" Benedykta XVI "chaotycznemu pontyfikatowi" Franciszka odcinać od "Opcji Benedykta" Drehera, skoro sam zainteresowany nie kryje się z pewnymi analogiami?

DREMOR_, dziękuję za uargumentowaną odpowiedź. Faktycznie, na kazus nierządu wymieniony w Mt 19,9 powołują się zwolennicy rozwodów. pokazując go jako jedyny uzasadniony. Wg nich miałby to być więc jedyny możliwy przypadek uznania rozwodu przez Boga a więc i Kościół. I tu pojawiają się trzy niekonsekwencje nauczania Franciszka jak i Pańskiej argumentacji. Po pierwsze Papież Franciszek zmienia słowa Chrystusa dokładnie tak jak Pan powiedział. Przypadek nierządu a rozwód z przyczyn niezawinionych to są absolutnie dwa różne pojęcia. Dzieli je przepaść. Po drugie - Mt 19,9 jest odpowiedzią na pytanie o dopuszczalność rozwodów. Interpretacja Papieża miałaby sens jedynie wtedy gdyby jasno przyznał jakąkolwiek możliwość zaistnienia rozwodów wśród wiernych (o skutkach dla całego nauczania tu chwilowo nie mówmy). W przeciwnym wypadku mamy do czynienia z mową, która jest jednocześnie "tak i nie". Z jednej strony niby nienaruszalność małżeństwa nadal obowiązuje, a z drugiej - czyni rozwód osiągalnym na wyciągnięcie ręki. Zarzut który kiedyś łatwo było odeprzeć mówiący że uznanie nieważności zawarcia związku stał się po AL, a zwłaszcza po narzucanych przez Ojca Świętego interpretacjach stwierdzeniem prawdy. Prawdy o hipokryzji która wtargnęła do Kościoła w oficjalnym nauczaniu. Po trzecie - dotychczasowa interpretacja Kościoła słów o nierządzie dotyczyła - jak byśmy to dziś nazwali - konkubinatów (zob. komentarz na biblia.deon.pl dot Mt 5,32). Jeśli więc związek jest ważnie zawarty przez Bogiem - nie ma możliwości jego rozwiązania (rozwodu).

Szanowny Autorze. Cieszy doprecyzowanie i rozumiem czemu Pan użył takiego a nie innego sformułowania. Może Pańska odpowiedz będzie początkiem rewolucji w naszym Kościele. Początkiem dialogu wewnętrznego, który choć głoszony jest praktykowany bardzo wybiórczo. Spróbujmy. Jednym z poważniejszych źródeł niszczenia Kościoła jest sam Papież Franciszek. Nie tylko chodzi o bardzo dziwne pomysły czy wypowiedzi ( jak np ostatni pomysł wprowadzenia do KKK zapisów dotyczących broni jądrowej), sprzeczne z nauczaniem Kościoła czy wręcz z samą Ewangelią nakazy (z fundamentalnym podważeniem nienaruszalności małżeństw). Chodzi przede wszystkim o odrzucenie dialogu i osób które ośmielają się zadać niewygodne Ojcu Świętemu pytania. Szybki w słowie człowiek może się wyrazić zbyt mało konkretnie. Może łatwo ewentualny pożar ugasić rozmawiając z oponentami. Papież w najważniejszych kwestiach tego nie robi. Jego wyznawcy również nie. Może warto to zmienić? Póki efekt Franciszka nie będzie tylko hasłem ilustrującym pytanie Jezusa: ale czy jeszcze zastane wiarę gdy wrócę?

DREMOR_, Pańska interpretacja jest jedną z wielu. Sprzeczna z dotychczasowym nauczaniem Kościoła i z tym co głosi sam Franciszek. Ojciec Święty bowiem odżegnuje się od stwierdzenia że AL jest zmianą nauczania. Ma dotykać aspektów duszpasterskich. Każdy odczytuje Pismo jak chce. czemu Pańskie czy Papieża poglądy (sprzeczne jak sam Pan wykazał z dotychczasowym nauczaniem Kościoła) mają być akurat tymi? Nie ma uzasadnienia...

DREMOR_, jeśli chodzi o Dubia to ponoć taka jest procedura. Odpowiedź tak/nie. Czy zamyka to jakieś szersze uwagi? Dziwny wniosek. Pisze Pan o "pułapce na sprawiedliwego". Rozumiem że odwiedził Pan głowy piszących dubia i stąd Pan wie o ich intencjach? A może i mnie Pan o to posądza? Bo muszę się szczerze przyznać - gdy pojawiły się dubia ucieszyłem się. Ktoś wyraził moje wątpliwości. Myślałem że Franciszek je... rozwieje. Ale je wzmocnił. Czy zastawiałem pułapkę na Papieża? Nie

Pan osądzą kardynałów (i mnie) i przypisuje im złą wolę. Inni tak widza Franciszka. Pan przyjmuje sobie własna (nie franciszkową!) interpretację Mt 19,9. Czy za nią stoi Duch Święty czy Zły? Czy to Prawda czy wygoda by zło nazwać dobrem?

By być w Kościele muszę być posłuszny Papieżowi, ale także ciągłości nauczania Kościoła. Jesli słucham Papieża - zaprzeczam nauczaniu, jeśli trzymam się nauczania zaprzeczam Papieżowi. Gdzie jest Prawda? Bez otwartej i pokornej dyskusji o dubiach Kościół zginie

Autorzy dubiów są jedynymi którzy dotarli z również moimi wątpliwościami do Papieża. Odrzucenie dialogu z nimi JEST odrzuceniem dialogu ze mną. Wykluczam inny wariant bo musiał bym zgodzić się z Pańskim twierdzeniem o ich złej woli. Przyjmijmy ze taka Pan widzi po stronie kardynałów a ja taka - Franciszka. To wyznacza linie podziału.

Kwestia małżeństwa z mojego punktu widzenia jest jedną z najważniejszych. To dzięki niej wróciłem do Kościoła. Jako dowód na słuszność nauczania Ojca Świetego podał Pan swoją interpretację Mt 19,9. Jest ona niezgodna z nauczaniem Kościoła. Jak Pan sam zauważył Kościół nauczał ze jakikolwiek związek pozasakramentalny jest grzechem. Takie było nauczanie św JPII. Jeśli Franciszek myśli podobnie jak Pan - zmienia doktrynę. Logika prawdziwej wykładni o małżeństwie jest bowiem oparta na krzyżu, a Pańska interpretacja (Franciszka?) na uczuciach i rozstrzyganiu kto winien a kto nie. Małżeństwo jest najgłębszym przejawem miłości. Ta zaś jest prawdziwa wtedy i tylko wtedy gdy zaklada oddanie za drugiego swego życia. W podawanym przez Pana przykładzie to łaska ta spływa na opuszczanego małżonka wtedy gdy walczy on o małżeństwo do końca. Wspólnota Sychar skupia właśnie tak świętych ludzi. Powtórny związek jest ucieczką od krzyża. Tak się zdarza w każdemu. Mówimy wtedy o upadku, czyli grzechu. Powtórny związek nie jest małżeństwem ale popadaniem w grzech cudzolostwa. Miłość zastępując uczuciem czy popędem. Prawem do szczęścia. Podążanie za nim zastępuje jednak zbawienie.

Kwestia komunii nie jest jedynym problemem. Wyeliminowanie krzyża, a właściwie - obicie go pluszem - podważa sens Miłości. Jeśli w małżeństwie nie wytrwamy do końca (podkreślam - łącznie z byciem porzuconym, albo upadłym w związku cudzołożnych który choćby próbuje podnieść się z konkubentem ze zła), jeśli nie umiemy dla drugiego oddać swojego życia to gadanie o ubogich i imigrantach jest czystej wody hipokryzją. Dużo łatwiej jest karmić takich ludzi nawet kilka godzin dziennie niż żyć / walczyć za najbliższego 24x7. Zastąpienie miłości dobroludzizmem neguje całą wiarę. Jeśli Pański antychrześcijański pogląd nie jest wiec wyznaniem Franciszka to niech on wreszcie powie jak uzasadnia swoje nauczanie. Mowiac krótko - niech odpowie na Dubia. Gardzi kardynałami - niech odpowie mi. Chyba ze i mną gardzi

Czy zmiana doktryny przynosi coś dobrego ludziom? Czy podanie jedzenia dziecku które z głodu płacze jest dobre? Jeśli nie je bo bylo operowane i musi to przecierpieć - jest zbrodnia. Udawanie ze grzech nie grzechem jest zadawaniem śmierci takiemu człowiekowi. Wiecznej śmierci. Nawet w przypadku osoby porzuconej która odnalazła swe „szczęście” w obcych ramionach. Ta osoba umiera. Jeszcze gorszy jest ten który zamiast jej pomoc spycha ją w głębszą odchłań...

Akurat zarówno kardynał Sarah, jak i inni zwolennicy (nazwijmy ją tak umownie, nie mam problemu z terminologią autora) "opcji Benedykta" proponują wiele konkretnych rozwiązań - począwszy od liturgii (choćby ostatni apel kard. Sarah o odbywanie mszy "Ad Orientem) przez działalność seminariów (wskazówki odnośnie selekcji, zwalczania rozmycia doktrynalnego itd) skończywszy na codziennej działalności świeckich i duchownych. Problemem jest z jednej strony aktywna działalność papieża Franciszka i biskupów/kardynałów/księży wrogo nastawionych do tych działań, z drugiej medialna "zapora" dla wszystkich popierających to szlachetne dzieło odnowy (jak choćby przemilczenie niedawnej wizyty kard. Sarah w Polsce, nagłaśnianie gdzie się da wyselekcjonowanych wypowiedzi papieża Franciszka (nie przeczę że potrafi też się wypowiadać w niektórych sprawach tak jak powinien następca św. Piotra, szkoda tylko że tak rzadko i tylko w niektórych sprawach) przy zamilczaniu (bądź dyskredytowaniu) jakichkolwiek odmiennych głosów wśród duchownych (począwszy od biskupów skończywszy na zwykłych księżach).

Nie karmić Trolla Demora!

Poznałem zielonoświątkowców z bliska. Faktem jest ze jest to najszybciej rosnąca sekta w świecie. Miałem z nimi przez kilka lat kontakt (w pewnej świeckiej działalności). Odkryłem ze w kwestiach życiowych, tzn praktykowania Przykazań i Ewangelii są bardzo wymagający. Interpretacja Pisma jest wrecz faryzejska (np interpretacja Przykazania Pierwszego w kontekście obrazów wiszących w kościołach katolickich itp puste dyskusje). Są tez jeszcze twardymi obrońcami życia. Ciekawa jest postępująca ewolucja w przestrzeganiu trwałości małżeństwa. Najpierw głosili coś zbliżonego do przedstawionego wyżej pomysłu. Ale z czasem było tego mało. Już nie wystarczy takie usprawiedliwienie jak widzieliśmy. Grzech chce więcej: jeden z pastorów wymyślił jeszcze wygodniejsza interpretacje. To Bóg, nie my wie kto jest małżonkiem nam przeznaczonym. Rozwód oznacza ze to nie była ta osoba. Trzeba szukać dalej. Aż do skutku.

Można iść za Duchem Świętym lub duchem czasu. Oferty dla wiernych, prostytucja z grzechem która myli się z problemami współczesnego świata nic nie dadzą. Zielonoświątkowcy przyciągają do siebie - jak to wyżej pisałem - RADYKALIZMEM. Z czasem on zanika. Najpierw zmiękczają podejscie do małżeństwa bo ten sakrament boli szatana najbardziej...

Eksperyment „znalezienia odpowiedzi na problemy współczesnego świata” był już prowadzony po II Soborze Watykańskim np w Holandii...

Dzisiaj ksiądz wytłumaczył mi by opinie swe formułować z dużą ostrożnością. I tak Papież Franciszek wprowadza z jednej strony dużo niejasności, ale z drugiej - oficjalnie potwierdza nauczanie dotyczące rodziny św Jana Pawła II. Choć wiec nie wiadomo, jak jednocześnie można łączyć wszystkie wytyczne obu papieży, ale generalnie Franciszek nie zmienia interpretacji Mt 19,9. Innymi słowy interpretacja taka jak przedstawiona przez Pana Dremora jest sprzeczna z nauczaniem Kościoła, jest herezją. Ważne są wiec zupełnie inne pytania: w jaki sposób rozmawiac z osobami łamiącymi VI Przykazanie by z jednej strony okazać im szacunek (należny każdemu człowiekowi), a z drugiej - pomoc im właściwą drogę, powrót do prawdziwej rodziny. Zreszta jest to szersze zagadnienie: jak podobnie pomagać osobom dotkniętym nieszczęściem homoseksualizmu czy innych dewiacji. Jak z nimi rozmawiac. Jak rozmawiac z osobami którym wydaje się ze patologie seksualne są czymś normalnym?

Szanowny Panie Dremor widzę ze zarysowała się kolejna linia podziału między nami. Nie da się dyskutować nad nauka Kościoła (w tym KPK) gdy dla Pana jest to przedmiot wygodnej interpretacji. Nie znajdziemy tu wspólnego języka. Podobnie posługiwanie się pojęciami politycznej poprawności temu przeszkadza. Zwroty w rodzaju „mowy nienawisci” są pełne zakłamania i manipulacji i taka argumentacja raczej w moich oczach stawia używającego go w złym świetle. Pytanie o sposób rozmowy o na temat zła jakim sa powtórne „małżeństwa” czy dewiacje kieruje do osób którym zależy na tych osobach, nie do Pana. Wreszcie pouczanie o szacunku musi Pan najpierw skierować do siebie.

No, cóż, Szanowny Panie Autorze. Bez jakiegoś większego szukania, porównywania skali, ważenia, czy to najważniejszy aspekt, czy mniej ważny. Papież Benedykt pomagał w działalności powołanej przez Papieża Jana Pawła II komisji Ecclesia Dei do spraw liturgii "tradycjonalistycznej", tzw. "rytu trydenckiego". Papież Franciszek - zlikwidował ją parę miesięcy temu (już paręnaście? - czas biegnie). Tak, to zapewne ten znak równości, dobra teoria / dobra praktyka? Rozumiem, że można dyskutować zasadność takich czy innych kroków, zmieniające się realia czasów. M.in. zastanowić się, że jednak seminaria tradycjonalistyczne mają seminarzystów - a w innych czasem ich brak, więc na przykład to byłby temat do refleksji i dyskusji. Jak również pewnie i - w drugą stronę - co robić, gdy nawet symbole odnowionej liturgii stają się już mało czytelne dla wielu ludzi. To byłaby uczciwa dyskusja. Natomiast takie upraszczanie, że tak to delikatnie ujmę, za pomocą sloganu, by za wszelką cenę udowodnić tezę, trochę jednak bulwersuje.

Ostatnie statystyki (publikowane w październiku 2019) dotyczą 2017 roku. O znaczeniu wspólnot tradycjonalistycznych świadczy choćby sytuacja we Francji w tym czasie: https://www.vaticannews.va/pl/kosciol/news/2018-07/francja-spadek-swiecen-kaplanskich.html

Dane za 2018 też już są, ale to drobiazg. Natomiast Twój link to trochę demagogia, 22 kapłanów tradycjonalistycznych na całą Francję to tyle co nic.