Zgadza się! O. Pelanowski zrobił, napisał i powiedział wiele dobrego, co jest skarbem i inspiracją dla wielu. Ale jak się robi zbyt wiele dobrego, a ludzie zaczynają mówić o nim prorok, to pojawia się olbrzymia pokusa pychy i gdy zaczynamy z nią flirtować, to Bóg dopuszcza na nas błędy, upadki. Teraz ma albo drogę odstępcy podkopującego autorytet Piotra albo drogę skruchy, pokory i posłuszeństwa. Oby wybrał tę drugą. Trochę taka historia Nabuchodonozora.

Z oficjalnie dostępnych informacji nie możemy stwierdzić w jakiej faktycznie sytuacji prawnej znajduje się o. Augustyn. Nie możemy też dokonać oceny jego postępowania. Sam w ostatniej swojej książce napisał, że aktualnie znajduje się poza wspólnotą zakonną. Uznał, że obecny papież jest heretykiem. Odważne, ale czy ma rację czas pokaże.

Również sądzę, że w obecnym czasie Pan nas wzywa w Swoim Kościele do wzrostu miłości wzajemnej, jako jedynego wyjścia z sytuacji, która stała się jak ucisk. Ostatecznie kochać mogę nawet brata czy ojca, który według mnie błądzi, choćby nie przyjmował on napomnień, czy wręcz stracił rozum.

Widzę, że nie tylko ja pomyślałem o o. Augustynie. We wszystkich tego typu wypowiedziach dziennikarzy Gościa, Pana Jacka, a także Pana Marcina boli mnie całkowity brak polemiki z argumentami, które głosi o. Pelanowski. Najłatwiej jest wyłączyć myślenie i trwać z uporem na stanowisku, że każda krytyka papieża lub "synowskie upomnienie" to od razu nieposłuszeństwo. Czy przeoczyłem w GN artykuły, które takim jak ja - prostym owieczkom - wyjaśnią jak pogodzić wierność Ewangelii z wieloma posunięciami biskupa Rzymu oraz jego świty? Apeluję o to by - w pierwszej kolejności nasi Pasterze (kardynałowie i biskupi), a dalej także właściwie wyedukowani świeccy zechcieli zabrać głos nie w sprawie jednego zakonnika, ale w sprawach najważniejszych, czyli zamętu i chaosu, który rozpętywany jest na naszych oczach oficjalnymi dokumentami stolicy apostolskiej. I naprawdę nie chodzi mi o herezje, które rzekomo powtarza za pontifexem z pamięci lewicowy włoski dziennikarz Scalfari, ale o oficjalne dokumenty, jak np. deklaracja z Abu Zabi, czy pogański kult Pachamamy w ogrodach watykańskich. Proszę, wyjaśnijcie to, a nie skupiajcie się na osobie zakonnika, który być może w swojej miłości do Kościoła i Chrystusa odchodzi od zmysłów, gdy widzi tę ohydę spustoszenia w Świątyni Bożej.

Piotr naszych czasów - papież Franciszek, jak nikt nakierowuje swoje wysiłki na pokój, dialog, pokorę. Tego dzisiejszy świat, pełen egoizmu i pychy potrzebuje najbardziej. Każdy papież jest dany i odpowiedni na każde czasy. Maryja w Fatimie i do ks. Gobbiego mówi jasno. Nie dadzą się zwieźć Ci co będą przy niej i przy papieżu. Są hierarchowie, którzy bardzo mieszają (tutaj można znaleźć Judasza) i papież Franciszek ma bardzo, bardzo trudno w tym egoistycznym pełnym pychy świecie, której musi stawić czoła.