J 6,22-29 

Nazajutrz, po rozmnożeniu chlebów, tłum stojący po drugiej stronie jeziora spostrzegł, że poza jedną łodzią nie było tam żadnej innej oraz że Jezus nie wsiadł do łodzi razem ze swymi uczniami, lecz że Jego uczniowie odpłynęli sami. Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie spożyto chleb po modlitwie dziękczynnej Pana, przypłynęły od Tyberiady inne łodzie.

A kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»

W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec».

Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?»

Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał».

Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne. J 6,27

Przeglądając sklepowe półki, zwracamy uwagę na termin ważności lub przydatności produktów wkładanych do koszyka. Robiąc porządki w lodówce czy na kuchennych półkach, odruchowo wyrzucamy przeterminowane produkty. Nie bierzemy do ust czegoś, co wygląda na niezdatne do spożycia. Jesteśmy w tym uważni i wrażliwi, bojąc się konsekwencji. „Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne”. Słowa te przypominają nam, że jest w naszym życiu pokarm niemający daty ważności i nietracący wartości. Pokarm, który nigdy się nie psuje. Sycący nas zawsze tak samo. Dający życie, będąc samym życiem.