Ne 2, 1-8

(…) łaskawa ręka Boga mojego była nade mną (Ne 2, 8)

Dobre, wygodne życie potrafi znieczulić na niedolę braci, spowodować amnezję wobec bólu, hańby i nieszczęścia doświadczanych w historii i wciąż powtarzających się w życiu ludzi bliskich i dalekich.

Ale ten, który kocha Pana, nie traci pamięci i wrażliwego serca ani w czasach łez, ani w czasie pomyślności i szczęścia. Nie zapomina o swoim mieście, spustoszonym i strawionym ogniem.

Kochający Pana potrafi słuchać poruszeń swojego serca i jest im wierny. Bogu oddaje swoją walkę. Zanim wykona krok, by odbudować spustoszony dom, prosi Go w modlitwie o błogosławieństwo. Jak Nehemiasz, który żyjąc w dobrobycie, nie ogłuchł i nie znieczulił się na pamięć o cierpieniu swojego narodu. Jak Nehemiasz, który posłuchał serca, zaufał Panu i ruszył, by odbudować swoje miasto.