Rdz 49, 29-33; 50, 15-26

Józef powiedział do nich: „Nie bójcie się. Czyż ja jestem na miejscu Boga?” (Rdz 50, 19)

„Czyż ja jestem na miejscu Boga?” – pyta swoich braci retorycznie Józef. W głowach mężczyzn przewija się film z ich udziałem – o zazdrości, upokorzeniu, gniewie… Po tych miłosiernych, wypowiedzianych w atmosferze przebaczenia słowach być może wreszcie poczuli się tak, jakby ktoś zdjął z ich serca ciężki kamień. 

Sporo wieków później św. Paweł napisze do Rzymian, aby nie dać się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężać (Rz 12,17–21), co zapadnie mocno w pamięć nam współczesnym. Wydobyć cytowane słowa z głębin pamięci na powierzchnię dnia codziennego – to spore wyzwanie. Nie stawiać siebie w miejscu Boga, ale też nie tracić Go z oczy. „Dobrowolne i szczere przebaczenie jest wspaniałością, która odzwierciedla ogrom Bożego przebaczenia” – zwrócił uwagę we „Fratelli Tutti” Franciszek. W drobnych, ludzkich sprawach odzwierciedlać ten ogrom.

Mt 10,24-33

Jezus powiedział do swoich apostołów:

«Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa – jak jego pan. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, to o ileż bardziej nazwą tak jego domowników.

Nie bójcie się więc ich! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie».

Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Mt 10,24

Bliskość w relacji i współpraca implikują kompatybilność doświadczeń. Nie przydarzy nam się jednak więcej trudności niż Jezusowi ani pewnie większa radość niż Jego. Więź z Nim owocuje najpierw przebywaniem w miłości Ojca i pod Jego opieką, w Mocy, którą posiada Trójca. Nie ma więc powodów do lęku, bo nikt i nic nie przewyższa Boga. Atak zła jest elementem wtórnym. Zastraszanie, do którego ono się ucieka, trzeba przebijać ogłaszaniem Bożego panowania. Tu rolę odgrywa decyzja każdego z nas: kto przyznaje się do Jezusa i traktuje Go jako żywego, widzi Jego działanie i tym samym mocniej lgnie do Niego.

"Nie zwlekaj, ruszaj w drogę! Lepiej będzie, jeśli głosząc Chrystusa umrzesz w kraju pogan, aniżeli pewnego dnia bezowocnie tutaj, w tym niezdrowym bagnie!”. Te słowa przypisywane są dzisiejszemu patronowi, św. Brunonowi Bonifacemu z Kwerfurtu. Wypowiedział je zaś zarówno do swoich współbraci z kamedulskiej pustelni Pereum położonej w rozlewiskach włoskiej rzeki Pad, jak i do siebie samego. Bo faktycznie, miał wrażenie że utknął w niezdrowym miejscu: i geograficznie i życiowo. Jak daleko mu było bowiem do św. Wojciecha, którego znał ze szkoły katedralnej w Magdeburgu, a który złożył swoje życie w ofierze za Chrystusa w dalekich Prusach. Gdy więc pojawiła się szansa, by na zaproszenie księcia Bolesława Chrobrego ruszyć śladem św. Wojciecha z misją ewangelizacyjną, nie zawahał się ani trochę. Co prawda zanim dotarł na miejsce, wcześniej trafił z Dobrą Nowiną na Węgry i został biskupem misyjnym. Miał także czas, by opisując  żywot św. Wojciecha oraz męczeństwo znanych mu z Pereum Pięciu Braci Męczenników, stać się autorem pierwszych utworów literackich dotyczących Polski. Gdy jednak św. Brunon Bonifacy z Kwerfurtu w końcu dotarł do owej Polski i ruszył ewangelizować jaćwingów to zrobił to tak, jak jego współbracia i św. Wojciech – nie szczędząc krwi, którą przelał męczeńsko w roku 1009 na terenach dzisiejszego Pojezierza Suwalskiego. I owszem tam też były bagna, ale jakże różne od życiowego bajorka, w którym taplał się wiele lat wcześniej.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI