Łk 1, 67-79

Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować, mówiąc:

«Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi, Dawida:

Jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków,
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze –
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.

Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani,
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim
po wszystkie dni nasze.

A ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie
przez odpuszczenie grzechów,

Dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by oświecić tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju».

Został napełniony Duchem Świętym. Łk 1,67

Proroctwo Zachariasza jest zachwycające, każde słowo na wagę złota. Czytając je, nie mogłem jednak się skupić, bo cały czas brzmiały w mojej głowie słowa pierwszego zdania z fragmentu Ewangelii św. Łukasza: „...został napełniony Duchem Świętym”. Ale fajnie temu Zachariaszowi – taki cud, takie proroctwo, a jaka bliskość Boga w tym wszystkim. I tak sobie myślę, że może my też możemy, ba, powinniśmy zostać napełnieni Duchem Świętym. Niech nie tkwi w nas przekonanie, że to nie jest możliwe, ale głęboko pragnijmy tego w naszym sercu. Tego Państwu i sobie życzę, abyśmy pamiętali, że Bóg chce również i z nami takiej bliskości, o jakiej czytamy w Piśmie Świętym. 

Ewangelię z komentarzem znajdziesz również na naszym kanale SPOTIFY. Obserwuj, by niczego nie przegapić.

Znajdziesz nas także w Podcastach Google