Wydawać by się mogło, że wszystko jest jasne i proste, skoro od samego Jezusa słyszymy, co jest ważniejsze w Prawie. A jednak wciąż gdzieś w nas tkwi ta pokusa, ta tendencja do ograniczania się do „dziesięciny” – do zewnętrznych praktyk, zewnętrznej czci oddawanej Bogu. Stwórcy codzienny „paciorek” i 45 minut w niedzielę w lub przy kościele, a życie dalej swoją drogą...

Jeśli już w Starym Testamencie Bóg wołał przez proroków, że o „serce” Mu chodzi, to o ileż bardziej my, dzieci Nowego Przymierza, powinniśmy tak żyć. Żyć jednością między praktykami religijnymi – wyrazem naszej czci Bogu – a życiem według serca, według upodobania Bożego.

Sprawiedliwość, miłosierdzie, wiara. Jeśli się na nich skupimy, one przenikną i zjednoczą od wewnątrz całe nasze życie.

Czytania na dziś:

1 Tes 2,1-8; Ps 139; Mt 23,23-26