Wielu chrześcijan boi się o swoją przyszłość: „Słyszałem, że Opatrzność czuwa, ale przecież święci też chorowali, też bywali męczennikami, czemu Bóg nie uchronił ich przed tym wszystkim?”. A czy św. o. Kolbe żałował, że znalazł się w Oświęcimiu?

Czy Jan Paweł II czynił Bogu wyrzuty, że matka, ojciec i brat zmarli, zanim skończył 21 lat? To jest kwestia perspektywy. Będąc w Bogu, inaczej widzimy wydarzenia. Krewni Wojtyły byli po prostu szybciej w niebie, a on być może nie stałby się tym, kim się stał, bez tego doświadczenia.

To właśnie życie wieczne zmienia wszystko. Być może przyjdzie nam cierpieć, ale nieba nikt nam nie odbierze. A Bóg poprowadzi nasze życie tak, że będziemy szczęśliwi, nawet jeśli inni nie będą rozumieli dlaczego.

Jak Jahwe zatopił wojska egipskie, tak Chrystus pokonał szatana i grzech. Więc zaufaj Bogu jak Izraelici, a uwielbienie popłynie z twoich ust.

Czytania na dziś:

Wj 14,5-9a.10-18; Ps: Wj 15; Mt 12,38-42 IV tydzień psałterza