Przez 22 lata był rzecznikiem papieży: najpierw św. Jana Pawła II (1984–2005), a następnie także Benedykta XVI (2005–2006). Prowadził w tym czasie notatki dokumentując nie tylko przebieg swojej pracy, ale i spotkania z następcami św. Piotra – od pierwszego śniadania z Janem Pawłem II w 1984 r. aż po pamiętną wizytę Benedykta XVI w Auschwitz w 2006 r.

Będąc blisko zwłaszcza Jana Pawła II i towarzysząc mu niemal we wszystkich podróżach, miał niepowtarzalną okazję, by obserwować go także od strony prywatnej: modlącego się w skupieniu, śpiącego podczas wyprawy w Dolomity w rozłożonym na ziemi śpiworze czy upierającego się, by zdobyć jeden ze szczytów, ponieważ „tam wysoko jest krzyż”. Poznajemy papieża jako zwykłego, serdecznego człowieka, który lubi żartować, ale zachowuje powagę we wszystkim tym, co dotyczy bezpośrednio jego misji. I – co szczególnie istotne w kontekście pracy Navarro-Vallsa – jest ciekawy świata, interesuje się sytuacją polityczną w poszczególnych krajach i warunkami, w których funkcjonują lokalne Kościoły. „Papież zaprosił mnie na kolację w samolocie, podczas przelotu z Alice Springs do Adelajdy. (...) Ojciec Święty okazał zainteresowanie, kiedy opowiedziałem mu w skrócie, jak przyjęto jego słowa w środkach przekazu, zwłaszcza australijskich. (...) Odzew środków przekazu był bardzo pozytywny. Za każdym razem, kiedy była mowa o jakiejś pochwalnej wzmiance na temat Papieża, odwracał uwagę, mówiąc Deo gratias, i zmieniał temat” – notuje Navarro-Valls podczas jednej z podróży.

Były rzecznik papieży zmarł w 2017 r. Część notatek zdążył uporządkować i zredagować sam, resztę opracowali pracownicy Wydziału Komunikacji Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża. Dobrze, że ocalili te zapiski od zapomnienia, bo odsłaniają one także mało znane fragmenty życia św. Jana Pawła II.