Obraz jest ilustracją fragmentu Ewangelii według św. Jana. Jezus po zmartwychwstaniu ukazał się Marii Magdalenie. Działo się to wszystko tuż po przybyciu kobiet do grobu, gdy odkryły, że jest pusty. Maria Magdalena początkowo nie rozpoznała Zbawiciela, jak czytamy w Ewangelii: „Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: »Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę«. Jezus rzekł do niej: »Mario«. A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: »Rabbuni«, to znaczy: Nauczycielu!” (20,15-16). Święta osunęła się na kolana, słysząc, jak Chrystus wymawia jej imię. Zrozumiała, że zmartwychwstał. Wyciąga do Niego ręce. Chrystus gestem dłoni powstrzymuje ją, mówiąc: „Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: »Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego«” (20,17-18). Słowa „nie zatrzymuj (nie dotykaj) mnie” to po łacinie noli me tangere, dlatego obraz nosi taki tytuł. Artysta przedstawił chwilę, w której Zbawiciel wypowiada właśnie to zdanie.

Autor obrazu, niemiecki artysta Fritz von Uhde (1848–1911), oficer saskiej kawalerii, współzałożyciel stowarzyszenia artystycznego Secesja Monachijska, był ewangelikiem, człowiekiem głęboko wierzącym. Chciał historię biblijną przedstawiać w odniesieniu do aktualnej rzeczywistości i stał się prekursorem nowego malarstwa religijnego. Dlatego Maria Magdalena jest ubrana jak wieśniaczka z końca XIX wieku. Nie widzimy też pustego grobu, by nic nie odwróciło naszej uwagi od relacji między Jezusem i świętą.