Cytowane w Dziejach Apostolskich słowa Chrystusa słyszy się dzisiaj wcale często, zwykle  w sytuacjach  odświętnych, ale niekiedy i codziennych. Wygłaszane są bodaj nie w kontekście „szczęścia dawania”, już raczej przekonania, iż lepiej kogoś obdarować, niż samemu być obdarowywanym. Przekonania tyleż prostodusznego, co, bardziej może nawet, wielkopańskiego. Zwłaszcza wówczas, gdy się je wygłasza publicznie.

Daje wszak coś ten, który posiada więcej, podkreślona zostaje tym samym pozycja społeczna, szeroki gest. Obdarowuje się zaś tego, któremu nawet jeśli niczego nie brakuje, to od obdarowującego stoi niżej, posiada mniej. Mam tu na myśli sytuacje typowe. „Szczęście dawania, obdarowywania” wymyka się społecznym konwencjom. Jest stanem pewnie wcale nie tak częstym. Raczej rzadkim, tak jak rzadkie jest szczęście.

Czytania na dziś:

8 czerwca, środa
wspomnienie św. Jadwigi Królowej
Dz 20,28-38; Ps 68; J 17,11b-19