Dlatego nikogo nie może dziwić, że w jego książce na plan pierwszy wybijają się opowieści związane z tutejszymi poetami i pisarzami. Przez ulice, domy i historię równolegle z nim prowadzą czytelnika Edward Słoński – autor „Dzieci Lwowa”, Adam Zagajewski, Marian Hemar, Zbigniew Herbert i inni, bezwględnie warci poznania. A każdy zaczepia wierszem, barwną historią, urokiem wspomnień. Nie bez powodu Hemar w „Strofach lwowskich” charakteryzuje swoje miejsce urodzenia: „My jesteśmy z miasta poezji/ Co się u nas rodziła na bruku,/ Jakby kamień się zmieniał/ W natchnienie,/ A natchnienie wsiąkało w kamienie”. Hałaś, co prawda, urodził się w Bytomiu, ale jego żona i rodzice we Lwowie, dlatego, jak mówi, czuje się genetycznie zaprogramowany na to miasto.

To nie takie trudne, bo Lwów, choć teraz żyjący w cieniu wojny, mimo zmieniających się historycznych okoliczności kusi swoją urodą. „To opowieść o Lwowie – mieście, które prawie 80 lat temu zostało wyrwane z Polski w sensie terytorialnym i geopolitycznym. Nigdy jednak nie zostało wyrwane z polskości – w sensie naszej pamięci historycznej oraz kulturowej tożsamości. Ten przewodnik to kompendium, pigułka” – streszcza książkę autor, który napisał też tom „Lwowskie adresy”. Wbrew ostrzeżeniom o lakoniczności podczas lektury ma się wrażenie, że wiele przypomnień i odkryć, którymi się z nami dzieli, sprawia, że dobrze poznajemy to miasto-Atlantydę, jak nazwał je Adam Zagajewski.