Wiarą ukorzyć trzeba zmysły i rozum swój… – w pieśni idzie o inny kontekst, ale motyw ukorzenia wiarą ludzkiego rozumu jest w chrześcijaństwie obecny. Istota wiary polega nie na przeświadczeniu o prawdziwości religijnej doktryny, ale na zawierzeniu jej, choć uznaje się ją za wewnętrznie sprzeczną, tak że jej przyjęcie nasz ludzki rozum poniża.

A u św. Jana okazuje się, że nie ludzki rozum ma z czegokolwiek rezygnować, ale że jest on wobec treści wiary niewystarczający, jest (na razie) nieprzygotowany do tego, by się z prawdą wiary intelektualnie zmierzyć. Powie ktoś, że i w ten sposób widoczne staje się u(po)korzenie ludzkiego rozumu. Ale jednak światło pada tu z innej strony.
 

Czytania na dziś:
Dz 17,15.22-18, 1; Ps 148; J 16,12-15