I ja się nawet na to nie zżymam, każdy ma swoją wrażliwość, i ta „magia” zapewne dotyczy światełek, kolorów, zapachu pierników... Ludzie mają prawo, aczkolwiek mnie te okołoświąteczne gimnastyki nie satysfakcjonują i nie uważam, by dobrze oddawały to, co naprawdę dzieje się w Boże Narodzenie. Domyślam się zdumionych min osób czytających ten artykuł wstępny w numerze „Gościa Extra”, na którego okładce znajduje się krzyż. Nie, nie pomyliłem Wielkiego Postu z Adwentem ani Bożego Narodzenia z Wielkanocą. Ale przygotowując wraz z całym zespołem redakcyjnym ten numer, pomyślałem z żalem: jaka to szkoda, że popkultura odbiera tym chrześcijańskim, głębokim prawdom, które wyznajemy i wedle których staramy się żyć, ich podstawowy wymiar. I że najczęściej łączy się to z dużym przewartościowaniem, oraz – co tu dużo mówić – zaburzeniem naszych ludzkich priorytetów.

W kalendarzu liturgicznym okres Wielkiego Postu zajmuje szczególne miejsce. Dla wierzących w Chrystusa ten czas przygotowania do Wielkanocy jest nie tylko tradycyjną praktyką religijną, lecz również szansą na głębokie doświadczenie duchowe, takie, które może pomóc człowiekowi w przemianie jego życia. Po pierwsze dlatego, że Wielki Post stanowi okazję do refleksji i introspekcji. Koniecznych, o czym nam – zanurzonym w świecie smartfonów – przypominają już nawet ci, którzy nie mają pojęcia o istnieniu tego liturgicznego okresu. A przecież nawiązując w swojej istocie do czasu, jaki Jezus spędził na pustyni, stwarza on możliwość głębszego zrozumienia własnego życia, nawyków i relacji z Bogiem oraz z ludźmi. Czy nie tego właśnie potrzebujemy? Nie zaprzeczajmy: przez post, modlitwę i jałmużnę, przez rachunek sumienia oraz spowiedź mamy szansę spojrzeć na siebie z większą szczerością, ale i koniecznym dystansem, zadając pytania właśnie o swoje priorytety. Tak, wierzę, że Wielki Post jest okazją do odnowy duchowej. Każdego z nas. Przez modlitwę, medytację, uczestnictwo w nabożeństwach i sakramentach ludzie wierzący naprawdę mają możliwość wzmocnienia swojej wiary, czego owocem jest głębsza więź z Bogiem. A i między nimi również.

Drodzy Czytelnicy, cieszymy się z kolejnego spotkania z Wami w czasie tegorocznego Wielkiego Postu. O nim jest ten numer. O popiele, od którego się zaczyna, i o dramacie, którym się kończy, wprowadzając ludzkość w zupełnie nową rzeczywistość. O krzyżu, krzyżach i krzyże noszących. O spowiedzi, z którą tak wielu z nas ma problem (polecam wywiad z ojcem Wojciechem Morańskim! – s. 82), i o wyrzeczeniach. O praktykach wielkopostnych i o ich historii. Słowem: o wszystkim, co należy wiedzieć, by właściwie ten ważny w roku liturgicznym okres przeżyć. Życzymy Wam nie tylko dobrej lektury, ale i dobrych owoców. Bo przecież priorytety w naszym życiu co jakiś czas wymagają korekty. A jeśli wydaje się nam, że nie wymagają, to… tym bardziej Wielkiego Postu potrzebujemy.