32-latek nie wchodzi jednak w rolę muzycznego archeologa. Jego gitara brzmi, co prawda, jak ta w dłoniach Johna Lee Hookera, a banjo przywołuje bluegrass rodem z Kentucky, ale tło tworzą już elektroniczne zabawki – loopy, sample. Młodemu artyście udało się zachować równowagę między tradycją a współczesnością. Czysta esencja bluesa. I jeszcze – ten magnetyczny, niski głos Nicholsa... Nad tymi nagraniami unosi się duch Johnny’ego Casha.