Podczas oglądania filmu „24 godziny” Juana Botto od razu nasuwają nam się skojarzenia z polskim filmem i serialem „Lokatorka” Michała Otłowskiego. Głównym wątkiem obu jest problem eksmisji, jaka dotyka bohaterów filmu, chociaż przedstawiony w innym kontekście. Hiszpański film jest dramatem społecznym, który opisuje masowe zjawisko – przynajmniej tak to wygląda z przytaczanych w filmie statystyk – z jakim muszą borykać się rodziny wyrzucane z mieszkań.

Reżyser prowadzi trzy równoległe wątki, z tym że pierwszoplanową postacią jest Rafa, prawnik i działacz społeczny wspierający ludzi oczekujących eksmisji. Tak bardzo poświęca się tej misji, że nie pamięta o bliskich. Rafa usiłuje pomóc zagrożonej eksmisją imigrantce, której córka ma trafić do domu dziecka. Azucena, pracująca w supermarkecie bohaterka drugiego wątku, spodziewa się eksmisji już następnego dnia. Usiłują jej pomóc aktywiści protestujący przeciw działaniom władz i policji bezwzględnie egzekwującej sądowe nakazy. Natomiast Teodora, starsza samotna kobieta, usiłuje porozmawiać z synem, który obwiniając się za problemy finansowe, jakie spotkały rodziców, unika z nią kontaktu.

Film przedstawia okoliczności, które doprowadziły bohaterów do beznadziejnej, wydawałoby się, sytuacji. Znaleźli się w niej nie z własnej winy, bo głównym powodem był kryzys finansowy i bankowy, jaki dotknął kraj. Z kolei wędrówka Rafy po różnych instytucjach państwowych mających w założeniu pomagać ludziom w potrzebie, obnaża raczej bezradność i nieudolność tych placówek w niesieniu im konkretnej pomocy. Ważnym, a może najważniejszym wątkiem „24 godzin” jest destrukcyjny wpływ, jaki na związki rodzinne bohaterów wywiera życie w obliczu wiszącej nad nimi groźbą utraty mieszkania.

24 godziny, reż Juan Diego Botto, wyk.: Penélope Cruz, Luis Tosar, Christian Checa, Aixa Villagrán, Hiszpania 2022, katoflix.pl