Nie bierzcie wzoru ze świata

„Rozumna służba Boża” – w języku greckim to logikélatreía – czyli kult odpowiadający Logosowi.

Rz 12, 1-2

Proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.

1. To wyrażenie jest kluczem do zrozumienia tego, co właściwie znaczy, że mamy oddać swoje ciała na żywą ofiarę Bogu. W judaizmie czasów Chrystusa i w religiach pogańskich składano na ołtarzach ofiary ze zwierząt. Paweł polemizuje w zawoalowany sposób z taką formą kultu, ukazując, że godny człowieka kult Boga dokonuje się nie przez przelewanie krwi niewinnych zwierząt, ale musi być czymś rozumnym, czymś, co dzieje się w człowieku. Służąc Bogu przez codzienne ofiarowywanie Mu swoich cierpień, trudu, potu, łez i krwi, człowiek oddaje Mu o wiele doskonalszą cześć. Żyjąc dla Boga, stajemy się „żywą ofiarą”, o niebo bardziej radującą Stwórcę niż martwe zwierzęta.

2.   Słowo „rozumna” (gr. logiké) jest nawiązaniem do Logosu. Pamiętamy, że „na początku było Słowo (Logos)” (J 1,1). Syn Boży jest wcielonym Słowem (Logosem) Boga. Nasza służba Bogu ma więc być rozumna nie w tym sensie, że jest kierowana naszym własnym rozumem, który jakże często nas zwodzi. Nasze życie ma być stawaniem się „żywą ofiarą” na wzór Chrystusa- -Logosu. Więcej, mocą Chrystusa, który złożył z siebie najdoskonalszą ofiarę Ojcu. Zdanie św. Pawła rozumiane będzie w całej swej głębi, kiedy pamiętamy nie tylko o krzyżu, ale i o Eucharystii. Na ołtarzu uobecnia się ofiara Chrystusa-Logosu. Dary chleba i wina zostają przemienione mocą Słowa (z wielkiej litery). Uczestnicząc w Eucharystii, stajemy się jedno z Jezusem. Pisze Ratzinger: „Logos, który jest Synem, czyni nas synami w przeżywanej przez nas wspólnocie sakramentalnej. A kiedy my stajemy się ofiarą, kiedy my sami upodabniamy się do Logosu, nie jest to proces obejmujący tylko naszego ducha i pozostawiający ciało jako coś dalekiego od Boga. Sam Logos stał się ciałem i nam się daje w ciele. Dlatego jesteśmy wzywani do składania w ofierze naszych ciał jako kultu odpowiadającego Logosowi, a więc wchodzenia w całej naszej cielesnej egzystencji w cielesną wspólnotę z Chrystusem, we wspólnotę miłości z Bogiem”.

3. Święty Paweł w kolejnym zdaniu wyjaśnia w sposób praktyczny, jak to ma wyglądać. Chodzi o przemianę człowieka polegającą na wyjściu ze schematów światowego myślenia i działania, a poddaniu się prowadzeniu przez Chrystusa. Nawrócenie to takie odnowienie umysłu, które sprawia, że potrafimy rozpoznać Bożą wolę. Wezwanie do odrzucenia światowych wzorów pozostaje aktualne. Współczesne zachodnie pogaństwo nie składa ofiar ze zwierząt (te chroni aż do przesady), ale przelewa krew niewinnych dzieci w łonach matek na „pogańskim ołtarzu” seksualnej przyjemności. Wielu pasterzy powtarza, że Kościół powinien wreszcie pogodzić się ze światem współczesnym. Mówi się, że mamy bardziej słuchać świata, aby uczynić nasz Kościół lepszym, piękniejszym, bardziej bliskim ludziom. Św. Paweł uczy inaczej. Mówi jasno: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata”. Naszym wzorem, kryterium, mocą ma być LOGOS – Chrystus. Tylko ludzie odnowieni przez Niego mogą odnawiać Kościół i świat. •